اجزاء رنگ هاي صنعتي

رنگ های صنعتی به طور کلی ازپنج جزء اصلی زیر تشکیل می شوند:

• رنگ دانه؛
• رزین؛
• حلال؛
• افزودنی ها؛
• پرکن ها.

سامانه های پوششی از اعمال رنگ های صنعتی در لایه های پیوسته و پی در پی تشکیل می شوند و هر لایه خواصی معین دارد.

چارت

رنگ دانه ها

فام یکی از مشخصه های بارز رنگ دانه است. مقاومت در برابر خوردگی نقش  دیگر رنگ دانه است که در لایه آستری اهمیت می یابد. شکل رنگ دانه های مسطح و فیبری می تواند به تقویت سختی فیلم خشک کمک و قدرت پیوستگی لایه رنگ را بیش تر کند. رنگ دانه هایی چون سیلیس و پامیس سطح را زبر و مقاومت به سایش را نیز بیش تر می کنند. رنگ دانه ها همچنین در بهینه سازی خواص و رئولوژی رنگ، مثل کاهش شره، نقشی مهم دارند. قدرت پوشانندگی، خواص براقیت و اختفای لایه ماقبل نیز دیگر مشخصه هایی هستند که با رنگ دانه ها تقویت می شوند.

رزین ها

رزین نقش های زیر را بر عهده دارد:

• پیوستگی اجزای رنگ؛
• چسبندگی به زیرلایه؛
• ایجاد فیلم یکنواخت روی سطح؛
• جداکردن زیرآیند از محیط اطراف.

در بیش تر مواقع مقاومت رزین در برابر نفوذ رطوبت ضعیف است و با اختلاط رنگ دانه تقویت می شود.

رزین ها به صورت جامد، مایع، محلول و پودری نگه داری می شوند، اما برای ساخت معمولا به صورت مایع و محلول در حلال به کار می روند.

عوامل و روش های موثر در خشک شدن رزین به شرح زیر می باشد:

• تبخیر حلال: مهاجرت حلال در بستر رنگ، تبخیر حلال در سطح فیلم، کنده شدن و دور شدن از سطح پوشش مراحل مختلف تبخیر حلال اند. اگر در تمام این مراحل زمان بندی متعادل با پخت رزین وجود نداشته باشد، مطمئنا روی فیلم تر عوارض نامطلوب ظاهر می شوند.
• ترکیب رزین با اکسیژن یا بخار آب در هوا: برای روغن های حاوی پیوند دوگانه کربن-کربن، همچنین آلکیدها واکنش با اکسیژن هوا، و در نوعی از پلی اورتان ها واکنش با رطوبت هوا، بخش های مهم پخت هستند.
• بسپارش با یک عامل سخت کننده: در اپوکسی ها و پلی اورتان های دوجزئی این فرآیند الزامی است.
• حرارت دادن: در رنگ های پخت حرارتی ضروری است.

حلال ها

حلال ها با دو هدف اصلی به خمیر رنگ اضافه می شوند:

• رقیق کردن رزین ها که اختلاط مناسب رنگ دانه ها را ممکن کند.
• متعادل کردن سرعت تبخیر که خشک شدن فیلم تر را در زمان دلخواه ممکن کند.

برای رسیدن به این اهداف، از دو دسته حلال برای هر رنگ استفاده می شود که به حلال های اصلی و کمکی معروف اند.

حلال های اصلی رنگ ها قابلیت امتزاج مناسب را با رزین دلرند. حلال های کمکی برای بهینه سازی خواص و همچنین جنبه اقتصادی در رنگ استفاده می شوند.

افزودنی ها

افزودنی ها برای بهینه کردن خواص کیفی پوشش ها به آنها اضافه می شوند که بر اساس نوع افزودنی، ترکیبات متفاوتی استفاده می شود.

پركننده ها

به احتمال زیاد تولیدكنندگان به دلیل نقش اكثر پركننده ها در كاهش قیمت آمیزه، با این دسته از مواد، بیشتر از سایر افزودنی ها آشنایی دارند. اما استفاده از این مواد همیشه و فقط برای ارزان تر شدن نیست، بلكه در بسیاری از موارد، ویژگی های محصول را نیز بهبود می بخشد.

از انواع پركننده ها می توان به، کربنات کلسیم، پرکننده های شیشه ای، پرکننده های کربنی، الیاف سلولزی، اکسیدهای فلزی، سیلیکات ها و… اشاره کرد.

منبع :سایت MOP