حمایت و ترویج استفاده از نانوپوشش‌ها در صنعت

به‌طورکلی اکثر پوشش‌ها به‌منظور محافظت از زیرلایه در برابر نوعی از تخریب به کار گرفته می‌شوند. جنس پوشش‌ها بسته به نوع انتظاراتی که از پوشش می‌رود، متفاوت است. پوشش‌های سخت DLC یا شبه الماس و پوشش‌های حاوی تیتانیم از قبیل پوشش‌های TiN، TiAlN و TiBN از جمله پوشش‌های سخت به شمار می‌روند. فرایند مورد استفاده در اعمال این‌گونه پوشش‌ها، فرایند رسوب فیزیکی بخار است. این فرایند پوشش دهی پارامترهای مختلفی دارد که با تغییر آن‌ها مورفولوژی، ساختار و کارایی پوشش نهایی به‌کلی عوض می‌شود. این پوشش‌ها که با ضخامت‌های نانومتری بر روی سطح اعمال می‌شوند، در صورتی قابل‌اتکا خواهند بود که پارامترهای مورد استفاده در فرایند پوشش دهی آن‌ها، مهندسی شده و بهینه باشد. بنابراین بهینه کردن شرایط اعمال پوشش می‌تواند یک گام مهم در راه تجاری‌سازی این قبیل پوشش‌ها باشد.

رسوب فیزیکی بخار از جمله روش‌های اعمال نانوپوشش‌هاست که در خلال آن، ‌یک یا چند ماده به کمک یک منبع حرارتی تبخیر شده و پس از ترکیب با یک یا چند گاز بر روی سطح زیرلایه می‌نشیند. بسته به نوع منبع حرارتی، نام فرایند تغییر می‌کند و بالطبع پارامترهای فرایند نیز متفاوت خواهد بود. در پایان‌نامه‌های تعریف شده در حوزه‌ی نانوپوشش‌ها، بسته به کاربرد موردنظر، دست‌یابی به خواص مکانیکی و سایشی خاص، هدف نهایی از انجام پایان‌نامه است.

موضوعات پایان‌نامه‌های حوزه‌ی نانوپوشش‌ها در پنج عنوان مختلف تعریف شده است. عنوان دقیق این پایان‌نامه‌ها و همچنین جزییات انجام این طرح‌ها در بخش پایان‌نامه‌های مبتنی بر نیاز، در پایگاه اینترنتی ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو، قابل‌مشاهده است. برای ارجاع مستقیم به این بخش، بر روی لینک http://nano.ir/proposal/list/1/37 کلید کنید.