تمامی پلیمرها درجه مشخصی از الاستیسیته را دارا می‌باشند. با این وجود در 100 سال گذشته تلاش دانشمندان پلیمر برای پیش بینی الاستیسیته پلیمرها همچنان ادامه دارد به این دلیل که مواد معمولا دارای عیوب ساختاری در سطح مولکولی می‌باشند که بر روی الاستیسیته تاثیر گذار است.
به گزارش گروه ترجمه و تهیه محتوا مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت)، محققین MIT برای اولین بار موفق به محاسبه دقیق الاستیسیته شبکه‌های پلیمری نظیر هیدروژل‌ها شده‌اند. این نظریه کمک شایان توجهی به محققین برای طراحی مواد با الاستیسیته خاص خواهد کرد.
پلیمرها از زنجیره واحدهای تکرار شونده مولکولی تشکیل شده اند که این زنجیره‌ها به یکدیگر متصل شده و شبکه‌های پلیمری را به وجود می‌آورد. این زنجیره‌ها اغلب دچار گره خوردگی یا پیچ خوردگی می‌شوند که این عیوب باعث تعضیف شبکه شده و امکان محاسبه دقیق الاستیسیته مواد را سلب می‌کند.
در مطالعات جدید صورت گرفته محققین توانستند تاثیر عیوب بر الاستیسیته مواد را تعیین کنند. ابتدا آن‌ها محاسبه نمودند که چگونه یک نقص واحد می‌تواند الاستیسیته را تغییر دهد، سپس این تعداد می‌تواند توسط تعداد کل عیوب اندازه‌گیری شده ضرب شود یا تکثیر پیدا کند.
پس از آزمایش این روش بر روی مواد مختلف، این نظریه امکان پیش بینی الاستیسیته هر گونه ماده پلیمری را دارد. این نظریه بسیار دقیق‌تر از دو روش مدل شبکه فانتوم و نظریه شبکه affine میباشد زیرا که در هر دو فرض بر ایده‌آل بودن شبکه و بدون نقص بودن آن است.
