با توسعه فناوری، پوشش‌ها به طور مستقیم برای ایجاد سطوحی لغزنده مورد استفاده قرار می‌گیرند تا از رسوب جلبک، پروتئین یا باکتری جلوگیری به عمل آورند. پلیمرهای آبدوست اغلب برای این منظور مورد استفاده قرار می‌گیرند، مولکول‌های آب بر روی لایه پلیمری انباشته می‌شوند و از چسبیدن مولکول‌ها و ارگانیسم‌ها به لایه زیرین مواد جلوگیری می‌کنند.
با این وجود بسیاری از پوشش‌های مورد استفاده در حال حاضر، مقاومت زیادی در برابر عوامل محیطی ندارند، چرا که آنها اغلب توسط پیوندهای ضعیف الکتروستاتیک به مواد متصل می‌شوند. همچنین پوشش‌های قوی‌تر اغلب گران هستند و گاهی اوقات نیاز به حلال‌های سمی دارند.
به گزارش گروه ترجمه و تولید محتوا مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت)، دانشمندان در دانشگاه ETH زوریخ، به دنبال راهی ساده برای اتصال مولکول‌های پوششی با پیوند قوی کووالانسی به سطوح می‌باشند. همچنین، آنها در پی یافتن راهی برای استفاده از یک پوشش برای طیف گسترده‌ای از سطوح و وسایل متشکل از چند ماده مختلف هستند تا به قول خودشان مانند یک چاقوی سوئیسی همه کاره باشد.
آنها پلیمری متشکل از زنجیر اصلی طولانی ساخته‌اند که شاخه‌های جانبی آبدوست آن خواص غیر رسوبی ایجاد می‌کنند. همچنین، پلیمر دارای دو نوع زنجیر جانبی دیگر میباشد که قادر به تشکیل پیوندهای کووالانسی میباشد، یک نوع با قابلیت تشکیل پیوندهای کووالانسی با سیلیکون و شیشه و دیگری با قابلیت ایجاد پیوند با اکسیدهای فلزات واسطه مانند تیتانیم و آهن است.
ساخت پوشش با پلیمرهای جدید آسان میباشد و در برابر شرایط سخت نظیر اسیدها، بازها، نمک با غلظت بالا و مواد شوینده مقاوم میباشد.
کاربردهای این پوشش‌ها به طور عمده در تشخیص زیست پزشکی و فناوری پزشکی میباشد که می‌تواند از تجمع میکروب‌ها در زیست حسگرها، ایمپلنت‌ها و سیستم‌های دارورسانی قابل کاشت جلوگیری به عمل آورد. کاربردهای دیگر آن شامل جلوگیری از تشكيل رسوب زیستی در تصفیه آب، حمل و نقل با کشتی و ماهیگیری و صنایع غذایی نظیر بسته‌بندی میباشد.
