مرجع پلیمر در بازار ایران به نقل از اگزیم: طبق آمارهای قابل استناد چیزی در حدود 5/ 5 میلیون تن محصولات پلیمری در کشور تولید می‌شود که از این رقم 2 میلیون تن صادر و 5/ 3 میلیون تن جذب داخل می‌شود. مقدار صادرات را می‌توان در داخل کشور جهت افزایش ارزش‌افزوده استفاده کرد که البته در این مسیر با مشکلاتی روبه‌رو هستیم. دکتر آرین قصری، عضو انجمن صنایع پلاستیک گفت: سال گذشته برخی اعضای انجمن ماشین‌سازان آلمان (همه شرکت‌های بزرگ) برای بازیابی سهم از دست رفته خود به کشورمان سفر کردند تا بتوانند ماشین‌های صنعتی خود را بفروشند. چند درصد از صاحبان سرمایه صنایع تکمیلی توان خرید ماشین‌آلات آلمانی را داشتند؟ باید چه شرایطی مهیا شود که سرمایه داران ما بتوانند خرید کنند؟
به دلیل اینکه توان خرید وجود ندارد و بانک‌های کشور به درستی وظیفه خود را انجام نمی‌دهند، این امر عملی نیست، که بتوانیم محصولات با کیفیت بالا را با استفاده از تکنولوژی‌های به روز دنیا تولید کنیم. وی با اشاره به اینکه در همه جای دنیا بانک‌ها وارد صحنه بازی می‌شوند صاحبان صنایع را به درستی می‌شناسند و توان آنها را ارزیابی می‌کنند و وقتی به نتایج مثبتی درخصوص واحد تولیدی رسیدند امکانات و تسهیلات را در اختیار آنها قرار داده و زنجیره‌ای ایجاد می‌کنند که صنعتگر در فضایی امن ماشین مورد نیاز و به روز دنیا را به کشورش وارد کرده و طی 2 تا 3 سال بازپرداخت به بانک را انجام می‌دهد گفت: در سال‌های اخیر به رغم ایجاد صندوق‌هایی همچون صندوق توسعه ملی کمک شایانی به بهبود روند تامین مالی برای خرید ماشن‌آلات ایجاد نشد (البته ایجاد این نوع صندوق‌ها پروژه‌های موفقی را به همراه داشت، اما به‌طور کلی نتوانست کمک شایانی را در حل مشکل کند). ما برای موفق شدن در صنایع تکمیلی باید از تکنولوژی به روز استفاده کنیم برای این اتفاق باید از صنایع به روز استفاده کنیم و برای تحقق این امر بانک‌های کشور حتما باید وارد بازی شده و به ادامه راه کمک کنند و راه را برای پیشرفت هموار سازند.
قصری درباره تاثیر این موضوعات بر قیمت تمام شده تصریح کرد : اتفاقی که در دو سال اخیر افتاده قیمت‌گذاری مواد پلیمری است. عمدتا کالاهای وارداتی با نرخ مبادلاتی وارد کشور می‌شوند و تولید‌کننده داخلی مواد را با نرخ محاسبه شده آزاد خریداری می‌کند و همین امر باعث می‌شود در حدود 20 تا 25 درصد در شروع کار اختلاف قیمت تمام شده ایجاد شود. در طرف دیگر اجزای تشکیل دهنده قیمت هم که شامل مواد اولیه، هزینه سر بار، هزینه ماشین آلات، هزینه آب و برق و… که مجموع این موارد قیمت تمام شده را نشان می‌دهد که طبیعتا اگر واحدهای تولید‌کننده نتوانند رقابت خوبی داشته باشند به تدریج سهم خود را در بازارها از دست می‌دهند. علاوه بر این وضعیت نابسامانی که درخصوص گردش نقدینگی در سال‌های اخیر اتفاق افتاد که در دولت یازدهم این موضوع پررنگ تر شد. پررنگ شدن این موضوع به دلیل این اتفاق افتاد که دولت روحانی به دلیل کنترل تورم، سعی در کنترل گردش نقدینگی دارد و در نتیجه تزریق پول کند شد.
مورد دیگر بحث رکود در سازمان است که یکی از عوامل موثر در صنعت پلاستیک به شمار می‌آید که رکود این صنعت هم تاثیر بسزایی در صنعت ساختمان گذاشت و مورد آخر پروژه‌های عمرانی بودند که منابع دولتی به آنها کمتر تزریق شد و به تبع آن تمام صنایع وابسته به آن را دچار رکود کرد.
وی با اشاره به اینکه اگر کشور ما بخواهد در مسیر توسعه قرار گیرد تصریح کرد : کشور لاجرم باید به بحث اقتصاد آزاد تن دهد و در خصوص اینکه چرا بخش خصوصی به ارتباط یکطرفه فقط از دولت در خواست دارد گفت : یکی از مهم‌ترین دلایل به وجود آمدن این امر آن است که دولت تمام عنان کار را به دست خود گرفته و بخش خصوصی هم باید مطالبه کند تا بتواند حق خود را بگیرد. در واقع فضای بسته‌ای پدید آمده که ناچارا رابطه تقاضای همیشگی بین بخش خصوصی و دولت به وجود آمده است. اگر دولت این فضا را باز کند شرایطی ایجاد می‌شود که قیمت محصولاتمان در نرخ تعادلی قرار می‌گیرند، پتروشیمی‌ها در جای خود قرار می‌گیرند، توانمندها قدرت می‌گیرند و خطاکاران خود به خود از عرصه حذف می‌شوند و اتفاقاتی می‌افتد که شاید قربانی دهد اما جراحی درستی بر اقتصاد و صنعت کشور به خصوص صنعت پلاستیک اعمال می‌شود.
قصری در ادامه افزود : بر این اساس باید در سطح کلان بررسی شود که از بین رفتن کدام واحد تولیدی خوب و ماندن کدام واحد جایز است. واضح است که از بین رفتن برخی واحدهای سرمایه‌گذاری بزرگی که با تکنولوژی‌های بالا و به روز در حال فعالیت هستند و به دلیل عدم رقابت با محصولات وارداتی حذف شدند اثرات خوبی را برای اقتصاد کشور ما ندارد. در نهایت می‌توان گفت که تشکل‌ها مورد توجه نیستند و قدرت ندارند با اینکه حضور تشکل‌ها را در اتاق بازگانی، اتاق ایران و اتاق تهران می‌بینیم اما در واقعیت آنها فقط نظاره‌گر هستند و در قانون‌گذاری‌ها و تصمیمات کلی نقش اساسی ایفا نمی‌کنند.
اگر تشکل‌ها بتوانند در تصمیم‌گیری‌ها نقش داشته باشند قدرت پیدا می‌کنند و اعضای آنها جذب می‌شوند و فعالیت خود را افزایش می‌دهند.
