به گزارش مرجع پلیمر در بازار ایران به نقل از خبرگزاری موج، پیرو مطالب اخیر مطرح شده پیرامون مشکلات واحدهای پتروشیمی و پالایشگاهی بر آن شدیم تا گپ و گفتی با احمد صرامی، عضو هیات مدیره اتحادیه صادرکنندگان فرآورده های نفت، گاز و پتروشیمی، داشته باشیم.
بر اساس گفته های وزیر نفت، برخی از واحدهای پالایشگاهی که زیان ده هستند باید به مرور زمان از دور استفاده خارج شده و واحد جایگزینی برای آن در نظر گرفته شود. نظر شما در این زمینه چیست؟
با توجه به تحریم های بین المللی که حدود 37 سال است با آن دست و پنجه نرم می کنیم، طبیعی است که بخش عمده ای از تجهیزات مورد استفاده در این واحدها فرسوده باشد، این در حالی است در طی این سال ها همواره تجهیزات فرسوده تعویض و جایگزین شده اند، اما خارج شدن این واحدها از دور استفاده مقوله دیگری است و نمی توان طی مدت زمان کوتاهی چنین تصمیمی گرفت.
به نظر می رسد اگر بخواهیم واحدی را نیز از رده خارج کنیم، نخست باید واحدی استاندارد را تهیه و تجهیز کرده سپس واحد قدیمی را از رده استفاده خارج کنیم. البته نکته ای که در این میان نباید از آن غافل بود این است که احداث یک واحد پالایشگاهی و پتروشیمی نیازمند مجوزهای متفاوتی از قبیل مجوز محیط زیست، خوراک، صنایع و… است که اخذ این مجوزها به راحتی امکان پذیر نیست.
از سویی دیگر از آنجایی که کشور ما خوشبختانه منابع هیدروکربوری قابل توجهی دارد، به نظر می رسد که واحدهای پتروشیمی و پالایشگاهی ما باید با ظرفیت تولید بالاتری نسبت به آنچه در حال حاضر از آن استفاده می کنند، به فعالیت بپردازند، حال آن که به دلایل متفاوتی از جمله نبود خوراک کافی، تحریم ها، فرسودگی تجهیزات و فناوری موجود و… تنها به استفاده از حدود 50 درصد از ظرفیت اسمی خود پرداختند.
با توجه به اینکه نوسازی پالایشگاه ها برافزایش بهره وری و توسعه آن ها تاثیر مستقیم دارد، به نظر می رسد جوان سازی واحدهای قدیمی منطقی تر و مقرون به صرفه تر از ساخت یک واحد جدید باشد. به نظر می رسد اگر دولت با تزریق سرمایه بیشتر بتواند میزان بهره وری این واحدها را افزایش دهد بی شک سودآوری بیشتری متوجه بخش پالایشگاهی و حتی پتروشیمی کشور می شود. این درحالی است که برای جوان سازی و تاسیس واحدهای جدید نیازمند حدود 200 تا 300 میلیارد دلار است که جذب و تزریق این سرمایه می تواند زمان بر و دشوار باشد، حال آنکه با افزایش حجم بهره برداری این واحدها می توانیم با افزایش تولید و فروش، از محل درآمدهای این واحدها نوسازی را نیز به طور توام انجام دهیم.
با توجه به افزایش هزینه های تولید محصولات پتروشیمی به عقیده شما نرخ 8.5 سنتی برای خوراک واحدهای پتروشیمی چه تاثیری بر بازار این محصولات دارد؟
در تمامی کشورهایی که واحدهای پتروشیمی، پالایشگاهی، نیروگاهی و تمامی واحدهای صنعتی که آن خوراک مصرفی خود را از بدنه دولتی خود دریافت می کنند، بر اساس شرایط بین المللی و بازارآن خوراک، دست به تغییر نرخ خوراک مصرفی خود می کنند. به این معنا که زمانی که نرخ نفت به عنوان پایه خوراک هیدروکربوری بسیاری از صنایع کاهش یا افزایش می یابد، سایر خوراک مصرفی واحدهای صننعتی مثل گاز، نفتا و… متناسب با حجم افزایش و کاهش باید افزایش یا کاهش بیاید، حال آنکه متاسفانه در کشور ما این تغییرات و سیاست های افزایشی و کاهشی با تاخیر اتفاق می افتد. به این ترتیب اگر تغییری در زمان مشخص خود رخ ندهد از ارزش آن کاسته و سیستم تولید را دچار مشکل می کند. به این ترتیب می توان گفت هر تغییری در زمان خود معنا می یابد.
نظر شما درباره علت واگذاری بخش از سهام پتروشیمی آرامکو به عنوان واحد صنعتی دولتی عربستان سعودی چیست؟
همان طور که می دانید شرکت پتروشیمی آرامکو سهامداران عمده ای دارد، اما به طور کلی و عمومی هر شرکت به دلایل متفاوتی می تواند بخشی یا تمام سهام خود را واگذار کند. یکی از این دلالیل می تواند واگذاری سهام در پی به دست آوردن اعتبار بیشتراز طریق عرضه سهام است، یا واگذاری سهام به منظور جذب سرمایه بیشتر باشد. در برخی موارد نیز به دلایل پشت پرده، تصمیماتی برای واگذاری سهام یک شرکت به منظور حفظ و پایداری آن شرکت در بازار، گرفته می شود. این در حالی است که بر اساس شنیده های موثق حجم درآمدهای نفتی و پتروشیمی عربستان به دلایل متفاوتی به شدت کاهش داشته است، به این ترتیب شرکت آرامکو تصمیم دارد با واگذاری بخشی از سهام شرکت خود، بخشی از زیان ها را جبران کرده و سرمایه جذب کند. البته این واگذاری می تواند علل متفاوتی داشته باشد، اما از آنجایی که سهام داران آرامکو شرکت های بزرگ بین المللی را تشکیل می دهند، تصمیم گیری سطحی برای انجام چنین اقدامی بعید به نظر می رسد. به این ترتیب می توان گفت چنین تصمیم گیری از سوی مدیران آرامکو بی شک به نفع این شرکت است؛ چرا که واگذاری بخشی از سهام این شرکت یا به بهانه جذب سرمایه بیشتر است، یا سرمایه گذارانی پا به عرصه گذاشته اند که موقعیت بهتر و مصمم تری در بازار نفت و پتروشیمی دارند که این شرکت حاضر شده است بخشی از سهام خود را واگذار کند.
بر اساس گفته های وزیر نفت و با استناد به تحلیل، کارشناسان بین المللی، علت واگذاری بخشی از سهام شرکت پتروشیمی آرامکو، به عنوان یکی از شرکت های دولتی عربستان سعودی، به منظور کاهش جذابیت های صنعت پتروشیمی ایران در پساتحریم است، نظر شما در این زمینه چیست؟
به جرات می توان گفت، اگر به شرکت های پتروشیمی و سایر شرکت های کشور که وابسته به بدنه وزارت نفت هستند در قالب سرمایه گذاری کمک شود، مطمئن باشید هیچ کشوری در منطقه خاورمیانه و حتی کشورهای حوزه اوپک جذاب تر از صنایع پتروشیمی ایران نیست و نمی تواند در مقابل صنایع پتروشیمی ایران قد علم کند.
این در حالی است که بازار و صنایع ایران امنیت بسیار بالایی برای سرمایه گذاری دارد. از سویی دیگر احساساتی عمل نکردن وزارت نفت در حوزه سیاست گذاری های کلان نیز به جذب این سرمایه گذاری کمک کرده است. این در حالی است که طرح حضور ایران رد بازارهای جهانی نفت، گاز و پتروشیمی حتی در حد طرح مسأله موجب ایجاد موجی از رعب و وحشت میان صاحبان این صنایع شده است و میبینیم که همگی خواهان ملحق شدن به این دسته از صنایع کشور هستند. کاش می توانستیم به جای پرداختن به فروش نفت و حضور در بازارهای بین المللی نفت، در شرایطی که نرخ طلای سیاه سقوط کرده است، تمرکز خود را بر توسعه صنایع پتروشیمی و پالایشگاهی به عنوان فرآورده هایی با ارزش افزوده بیشتر بگذاریم.
