مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت):
داربستهای پلیاورتان زیستتخریبپذیر در پزشکی ترمیمی: بررسی گذار از کاربرد پیشبالینی به بالینی
چکیده
در یافتههای ابتدایی مهندسی بافت و مفاهیم پزشکی ترمیمی عموماً از پلیاسترهای ساده نظیر Polyglycolide، Polylactide و کوپلیمرهای آنها بهعنوان داربست استفاده میشد. این بیومواد از نظر بالینی قابلقبول بودند، بهراحتی در دسترس قرار داشتند، فرآیندپذیری مناسبی را دارا بودند و پاسخ بیولوژیکی شناختهشدهای داشتند. امروزه با کسب تجربه و اصلاح رویکردها، کنترل بیشتر برروی خواص مواد و زیستفعالیت آنها مورد تاکید قرار گرفته است و مجموعهی گستردهای از بیومواد سنتزی بهکارگرفتهشدهاند. پلیاورتانهای زیستتخریبپذیر (PU) بهدلیل انعطافپذیری در طراحی مولکولی و توانایی ایجاد خواص مکانیکی مدنظر، بهعنوان یک گزینهی مورد توجه برای داربستهای سنتزی در انواع کاربردهای بافتی بهویژه برای بافتهای نرم مطرح شدهاند. PUهای زیستتخریبپذیر بر اساس ترکیببندی و فرآورش آنها بسیار تطبیقپذیر هستند و میتوانند رفتار مکانیکی و تخریبپذیری متناسب با نیاز مدنظر را ایجاد نمایند. علاوهبر این، میتوان عوامل زیستفعال را به آسانی در این داربستها قرار داد تا پاسخ بیولوژیکی مورد نظر را ایجاد نمایند. اشتیاق برای داربستهای PU زیست تخریبپذیر در سالهای اخیر افزایش یافته است، که منجر به رشد انجام تحقیقات پیرامون شیمی و طراحی داربستهای PU، خواص مکانیکی و جنبههای زیستسازگاری آن شده است. علیرغم وجود اشتیاق در این زمینه، هنوز نمونههای اندکی از داربستهای PU زیستتخریبپذیر وجود دارند که به تایید مقررات و استفادهی معمول بالینی دست یافته باشند. با این وجود، پژوهشهای فزایندهای وجود دارد که در آن داربستهای PU زیست تخریبپذیر بهطور ویژه برای طیف گستردهای از آسیبشناسی توسعه مییابند و مدلهای پیشبالینی مربوطه در آن بهکار میروند. هدف از این پژوهش ابتدا مورد تاکید قرار دادن نمونههایی از داربستهای PU زیست تخریبپذیر مورد استفادهی بالینی و سپس خلاصهسازی تعداد زیادی از گزارشها در مورد کاربردهای پیشبالینی داربستهای PU زیستتخریبپذیر است.
نتیجهگیری
در حالی که تاریخچهی PUهای زیستتخریبپذیر به قرن گذشته باز میگردد، در 10 سال گذشته پیشرفتهای قابلتوجهی در طراحی، توسعه و استفاده از این دسته از بیومواد برای رویارویی با چالشهای بالینی مختلف صورت گرفته است. بسیاری از دادههای بالینی گزارششده تنها در چند سال گذشته در دسترس بودهاند. علاوهبر این، تعداد برنامهها و طراحیهای مولکولی و دستگاههای مختلف برای مدلهای پیشبالینی بهسرعت درحال افزایش است. رشد در این زمینه را میتوان به افزایش توجه به تغییرپذیری خواص مکانیکی و تخریبپذیری برای داربستهای پزشکی بهمنظور رسیدگی به آسیبشناسی در سراسر بدن نسبت داد. پلیاورتانها بهطور گستردهای به تنوع و تطبیقپذیری خود شهره هستند. این تنوع به علت گوناگونی بلوکها و مونومرهاییست که در سنتز آن بهکارگرفته میشود که بسیاری از آنها در این پژوهش بررسی میشوند. افزودن عملکرد خاص به شیمی PU، ازجمله هدایت الکتریکی و حافظهشکلی نیز یکی از تمرکزهای تحقیقاتی اخیر بوده است که منجر به افزایش پتنتهای پیرامون این موضوع شده است. عوامل متعددی مانع پیشرفت از کاربرد پیشبالینی به بالینی میشوند، ازجمله هزینههای غالباً بازدارنده، الزامات تولید و مسیرهای تایید نظارتی. همچنین موارد غیرایدهآل مرتبط با عملکرد مواد و پاسخ فیزیولوژیکی وجود دارد که ممکن است با آزمایشهای بیشتر در مدلهای پیشبالینی مناسب برطرف شوند. تطبیقپذیری طراحی PU تا حدی مانند یک شمشیر دو لبه عمل میکند. ازطرفی به طراحان اجازه میدهد تا خواص را برای نیازهای کاربردی گسترده بهینه نمایند و ازطرف دیگر نیاز به آزمایشهای بیشتر و گستردهتری را برای رسیدن به کاربرد بالینی ایجاد مینماید. این بررسی سعی دارد تا مظالعات بالینی و بهویژه مطالعات پیشبالینی مرتبط با داربستهای PU تجزیهپذیر را را معرفی و برجسته نماید. هرچه به مرحلهی انتقال از کاربرد پیشبالینی به بالینی نزدیکتر میشویم، مجموعهی مواد و روشهای فرآورش قابلاستفاده محدودتر میشود. اما گزینههای PU زیستتخریبپذیر با وجود روشهای جدید برای طراحی مولکولی و شیمی داربست در مسیر پیشرف قرار دارند.
دانلود فایل : داربستهای پلیاورتان زیستتخریبپذیر در پزشکی ترمیمی: بررسی گذار از کاربرد پیشبالینی به بالینی
Reference
Pedersen, D.D., Kim, S. and Wagner, W.R., 2022. Biodegradable polyurethane scaffolds in regenerative medicine: Clinical translation review. Journal of Biomedical Materials Research Part A, 110(8), pp.1460-1487.
https://doi.org/10.1002/jbm.a.37394
ترجمه و ویرایش: احمد غلامیان مقدم