پیشرفت‌های اخیر در سیستم‌های پلیمری دارورسانی از طریق پوست

مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت) :

چکیده

ثابت شده است که تحویل تراپوستی یکی از مطلوب­‌ترین روش‌­ها در میان سیستم‌­های جدید دارورسانی است. از آنجایی که داروهایی که توسط سیستم‌های تحویل پوستی تجویز می‌شوند، از دستگاه گوارش عبور نمی‌­کنند و بنابراین از تبدیل شدن توسط کبد جلوگیری می‌گردد، احتمال اختلال عملکرد کبد و تحریک دستگاه گوارش به عنوان عوارض جانبی کم است. تحویل دارو از طریق پوست مزایای دیگری مانند حفظ نرخ موثر تحویل دارو در طول زمان، سرعت گردش خون ثابت و مزایای سیستم تحویل غیرفعال را نیز دارد. تحویل دارو از طریق پوست(TDD) با استفاده از پچ‌­هایی که از لایه‌­های مختلف و خاص تشکیل شده­‌اند انجام می‌­شود. در چند دهه اخیر، بسیاری از انواع پچ‌­ها در سراسر جهان مورد تایید قرار گرفته‌­اند، مانند پلاسترهای طبی که عموما برای بیماری­های موضعی روی پوست اعمال می‌­شوند. چنین پچ‌­هایی را می‌­توان به چین باستان (حدود 2000 سال قبل از میلاد) ردیابی نمود و پیش­‌سازهای اولیه پچ‌­های ترانس‌­درمال امروزی هستند. با کمک طراحی، مواد، ساخت و ارزیابی موثر، اکنون می‌­توان تعداد زیادی دارو را با استفاده از این فناوری پیشرفته و ارزشمند تجویز نمود. این مطالعه انواع مختلف پچ­‌های پلیمری، مزایا و معایب آنها و مطالعات مختلف مربوط به روش‌­های دارورسانی از طریق پوست و مزایا و معایب هر روش را بررسی می­‌نماید. مکانیسم‌­های مختلف سیستم تحویل دارو از طریق پوست با پچ نیز مورد بحث قرار گرفته است.

نتیجه‌­گیری

روش TDDS مزایای مختلفی از جمله خود مدیریتی و راحتی را ارائه می‌­دهد. گزارش­‌های اخیر در مورد TDDS با استفاده از پلیمرها در پچ ها نشان داده است که HPMC  با استات سلولز به عنوان غشای پشتی برای تجویز پچ 4 ساعته، می تواند 80 درصد از دارو را آزاد نماید. دکستران، PCL  و GO  بدون لایه پشتی در پچ 90 درصد دارو را در عرض 120 ساعت آزاد نمودند. از سوی دیگر، پچ‌­های میکروسوزن قابل حل، بیش از 87 درصد دارو را در عرض 2 ساعت آزاد نمودند. این مقایسه‌ها نشان می‌دهد که کارایی میکروسوزن‌ها نسبت به سایر روش‌های TDDS برای سرعت بالای رهایش دارو و مدت زمان رهاسازی دارو بیشتر است.

اگرچه TDDS مزایای زیادی برای بیماران دارد، اما برخی از مشکلات همچنان وجود دارد. با ادامه تحقیق و توسعه برای رفع این مشکلات، ممکن است در آینده نزدیک بتوان تعداد داروهای موجود از طریق این مسیر تحویل را افزایش داد. یکی از مشکلات، خواص فیزیکی خود داروها مانند قطبیت و اندازه مولکولی است. خواص بیولوژیکی مانند فراهمی زیستی ناکافی یا تحریک پوستی نیز از عوامل موثر بر نفوذپذیری دارو به داخل پوست هستند. عملکرد بازدارنده پوست در هر قسمت از بدن کاملا متفاوت است و سن افراد نیز بر این عامل تاثیرگذار است.

در میان چشم‌اندازها، یافتن روش‌هایی برای تحویل داروهای یونی توسط TDDS ممکن است به‌ویژه امیدوارکننده باشد، زیرا اکنون این یکی از محدودیت‌های TDDS است. تحویل ضربان­دار داروها نیز در حال حاضر غیرممکن است و می‌­توان آن را چشم‌­انداز احتمالی دیگری برای تحقیقات TDDS در نظر گرفت.

دانلود فایل : پیشرفت­‌های اخیر در سیستم­‌های پلیمری دارورسانی از طریق پوست

Reference:

Sabbagh F, Kim BS. Recent advances in polymeric transdermal drug delivery systems. Journal of controlled release. 2022 Jan 1;341:132-46.

DOI: 10.1016/j.jconrel.2021.11.025

ترجمه و ویرایش : هانیه میران موسوی