«ناوهای هواپیمابر» سلولی که سرطان را از بین می‌برند!

سرطان از تبدیل سلول‌های طبیعی به سلول‌های تومور در یک فرآیند چند مرحله‌ای به وجود می‌آید که عموماً از یک ضایعه پیش‌سرطانی به یک تومور بدخیم پیشرفت می‌کند. سرطان گاهی اوقات متاستاز می‌دهد، به این معنی که از یک قسمت بدن به قسمت دیگر گسترش می‌یابد. این معمولاً به این معنی است که سرطان پیشرفت کرده و به مرحله‌ای رسیده است که نیاز به درمان تهاجمی‌تری دارد.

روش‌های درمانی مرسوم مانند جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی گاهی اوقات می‌توانند سلول‌های سرطانی را از بین ببرند، اما منجر به تخریب بافت‌های سالم نیز می‌شوند. پژوهشگران چینی می‌گویند راه حلی دارند که نه تنها می‌تواند رشد تومورهای اولیه را مهار کند، بلکه می‌تواند تومورهایی را که متاستاز داده‌اند، مهار کند.

یک نانوسکوی هوشمند چند کاره

این تیم، نانوسکوی هوشمندی را توسعه داده است که می‌تواند به طور همزمان چندین عامل مرتبط با رشد و متاستاز تومور را هدف قرار دهد که به شکل ویژه در درمان سرطان پستان مفید است. لازم به ذکر است که بسیاری از سرطان‌ها در صورت تشخیص زودهنگام و درمان موثر، قابل درمان هستند.

این نانوسکو «ناو هواپیمابر» نامیده می‌شود، زیرا هر ذره وظیفه منحصر به فردی را انجام می‌دهد. پژوهشگران از یک بسپار(پلیمر) به عنوان عرشه استفاده کرده‌اند و سطح آن را با عامل هدف‌گیری پپتید LyP-۱ اصلاح کرده‌اند که می‌تواند به طور انتخابی به سلول‌های سرطان پستان متصل شود و موجب مرگ سلولی شود. این به نانوسکو کمک می‌کند تا تومورهایی را که به گفته تیم، هدف هستند، پیدا کند.

سپس پژوهشگران سولفید مس(CuS) و DMXAA، دارویی را که سلول‌های عروقی تومور را برش می‌دهد، در این نانوسکو ترکیب کردند.

پژوهشگران می‌گویند وقتی نانوذرات CuS در معرض نور نزدیک به فروسرخ قرار می‌گیرند، گرمایی تولید می‌کنند که می‌تواند سلول‌های سرطانی را از طریق فرآیندی به نام فوتوترمال درمانی از بین ببرد. داروی DMXAA نیز به القای مرگ سلول‌های عروقی تومور کمک می‌کند و در نهایت منجر به مرگ بافت تومور می‌شود.

این کار نه تنها سلول‌های تومور را از بین می‌برد، بلکه هم افزایی CuS و DMXAA باعث تحریک سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان می‌شود.

نتایج امیدوارکننده این نانوسکو برای درمان سرطان پستان

این نانوسکوها دارای اندازه یکنواخت، پایداری مناسب، بازدهی تبدیل فتوترمال بالا و عملکرد آزادسازی داروی رضایت بخشی هستند. آزمایش‌های سلولی نشان دادند که این نانوسکوها توانایی هدف‌گیری در شرایط آزمایشگاهی، توانایی فرسایش فتوترمال و توانایی فعال‌سازی سیستم ایمنی را دارند.

پژوهشگران می‌گویند، این نانوسکو در شرایط آزمایشگاهی آزمایش شده است و نتایج امیدوارکننده‌ای را برای درمان سرطان پستان نشان می‌دهد. ما امیدواریم که بتوان این فناوری را برای استفاده بالینی در آینده توسعه داد.

گفتنی است که نویسندگان اصلی این پژوهش به نام شی شیانگ‌یانگ و کائو شیویان بیش از یک دهه است که بر استفاده از نانو بیوتکنولوژی در درمان سرطان تمرکز کرده‌اند. این مطالعه در مجله معتبر Small منتشر شده است.