مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت) : محققان دانشگاه فنی مونیخ در مطالعه اخیرشان از توسعه یک ساختار زیست مولکولی خبر داده‌اند که از زخم‌ها بهتر محافظت می‌کند و به بهبودی سریع‌تر آنها کمک می‌کند. به گزارش ایسنا و به نقل از تی‌ای، بانداژهای سنتی ممکن است برای بهبود زخم‌های کوچک پوست مفید باشند با این حال درمان آسیب وارد شده به بافت‌های نرم مانند آسیب‌های روی زبان یا نواحی حساس مانند روده چالش برانگیزتر هستند.
حال محققان آلمانی در مطالعه‌ای که به رهبری “اولیور لیلگ”(Oliver Lieleg) استاد بیومکانیک دانشگاه فنی مونیخ انجام شد، موفق به توسعه بانداژ چند منظوره‌ای شدند که قادر به چسبیدن به بافت حساس است و می‌تواند مواد فعالی را آزاد کند.
دانشمندان یک ساختار زیست مولکولی ساخته‌اند که از زخم‌ها مانند بانداژ محافظت می‌کند، به بهبود سریع‌تر زخم‌ها کمک می‌کند، باکتری‌ها را دفع می‌کند و التهاب را کاهش می‌دهد. مواد فعال دارویی را به صورت هدفمند آزاد می‌کند و در نهایت به خودی خود حل می‌شود.
این باندهای زیست مولکولی حتی به سطوح صاف مانند غضروف و بافت مرطوب مانند زبان بدون آسیب رساندن به سطح بافت می‌چسبند. پوشاندن زخم پوست با این ساختار روند بهبودی را تسریع می‌کند. “سرن کیمنا”(Ceren Kimna) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: هنگامی که این ساختار خشک است، لایه نازک و انعطاف‌پذیر را می‌توان با موچین برداشت و به راحتی روی زخم قرار داد. پس از تماس با بافت مرطوب، قسمت پایینی ساختار حالت لزج و چسبناکی پیدا می‌کند و بدون نیاز به ماده‌ای اضافه، به خودی خود به بافت می‌چسبد.
این ساختار از دو لایه تشکیل شده است: قسمت بالایی از یک پلیمر زیست تخریب‌پذیر تشکیل شده است که این لایه نازک را پایدار می‌کند و حاوی موسین است. قسمت پایینی ساختار نیز شامل اسید هیالورونیک است. اسید هیالورونیک ماده‌ای است که به دلیل توانایی‌اش در اتصال آب و بهبود زخم‌ها شناخته شده است.
مولکول‌های دیگر از نظر شیمیایی به آن ماکرومولکول‌های اسید هیالورونیک متصل می‌شوند و این اطمینان را ایجاد می‌کنند که این ساختار هنگام قرار گرفتن در معرض رطوبت، چسبناک می‌شود و به این ساختار اجازه چسبیدن به بافت را می‌دهد. پروفسور لیلگ که بیش از یک دهه است در مورد این مولکول‌ها تحقیق کرده است، گفت: موسین‌ها مولکول‌هایی هستند که به طور طبیعی در غشاهای مخاطی بدن ما وجود دارند. در اینجا، ما برای اولین بار از آنها در ساختارهای زیست مولکولی برای تسریع فرایند بهبود زخم استفاده کرده‌ایم. آنها دارای خواص ضد باکتریایی هستند، التهاب را کاهش می‌دهند و از تجمع سلول‌های ناخواسته در زخم جلوگیری می‌کنند. اگر لازم باشد می‌توان آنتی بیوتیک‌ها را در بخش بالایی این ساختار نیز قرار داد زیرا به دلیل دو لایه بودن، این ساختار محافظتی موادی از خود منتشر می‌کند که به ترمیم سریع‌تر زخم کمک می‌کند.
هنگامی که محققان این بانداژ را روی حیوانات آزمایش کردند متوجه سرعت بخشیدن این بانداژ در ترمیم زخم‌ها شدند. مناسب بودن این بانداژ برای استفاده احتمالی در بیماران انسانی در مطالعات دیگر مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
منبع : ایسنا
