بهبود زخم‌های مزمن با کمک بانداژ هوشمند!

مرجع پلیمر در بازار ایران: پژوهشگران ایتالیایی، نوعی بانداژ هوشمند ابداع کرده‌اند که می‌تواند روند ترمیم زخم‌های مزمن را بهبود ببخشد.

بررسی وضعیت زخم بدون برداشتن پانسمان !

به گزارش ایسنا و به نقل از فرانتریز، پزشکان چگونه می‌توانند مطمئن شوند که زخم پانسمان شده، بدون برداشتن پانسمان بهبود می‌یابد؟ این یک معما است زیرا برداشتن پانسمان می‌تواند روند بهبودی را مختل کند.

پژوهشگران “دانشگاه بولونیا”(UNIBO) در ایتالیا، نوعی بانداژ هوشمند ابداع کرده‌اند که به یک حسگر مجهز است و می‌تواند سطح رطوبت زخم را با حساسیت بالا اندازه‌گیری کند و سپس، داده‌ها را به تلفن همراه هوشمند مجاور انتقال بدهد. با وجود این بانداژ هوشمند، پزشکان دیگر مجبور نیستند پانسمان را بردارند. پژوهشگران ممکن است در آینده با تغییر هندسه و مواد موجود در بانداژ بتوانند آن را برای انواع گوناگون زخم‌ها تنظیم کنند. این فناوری می‌تواند به پزشکان در نظارت ساده‌تر و موفقیت‌آمیز زخم‌ها کمک کند.

زخم‌های مزمن می‌توانند منبع قابل‌توجهی از رنج و ناتوانی برای افرادی باشند که آنها را تجربه می‌کنند. بهبود چنین زخم‌هایی دشوار است و عوامل بسیاری از جمله دما و سطح گلوکز می‌توانند بر روند بهبود آنها تأثیر بگذارند. یکی از مهم‌ترین این عوامل، میزان رطوبت است. خشکی یا رطوبت بیش از اندازه می‌توانند روند درمان را مختل کنند.

اگر پزشک بخواهد سطح رطوبت زخم را بررسی کند، باید پانسمان را بردارد. این کار می‌تواند به بافت شکننده در حال بهبودی آسیب برساند. این موضوع، الهام‌بخش ابداع بانداژ هوشمند دانشگاه بولونیا شده‌اند که می‌تواند راهی برای نظارت بر سطح رطوبت زخم به صورت غیرتهاجمی باشد. انتخاب مواد مورد استفاده در این بانداژ، یک چالش بود زیرا بانداژها باید زیست‌سازگار، یک بار مصرف و کم هزینه باشند.

بانداژ هوشمند چگونه کار می‌کند؟

پژوهشگران برای دستیابی به هدف خود، یک پلیمر ترکیبی موسوم به “پلی استایرن سولفونات”(PEDOT:PSS) را با استفاده از روش “چاپ سیلک‌اسکرین” یا “چاپ سیلک”(Screen printing) روی گاز استریل به کار بردند و سپس گاز را با مواد تجاری موجود در بازار ترکیب کردند. ایده پژوهشگران این است که تغییرات صورت گرفته در سطح رطوبت زخم، به تغییر در سیگنال الکتریکی اندازه‌گیری شده توسط حسگر منجر می شود.

دکتر “مارتا تسارولو”(Marta Tessarolo)، از پژوهشگران این پروژه گفت: پلی استایرن سولفونات، یک پلیمر آلی نیمه رسانا است که می‌توان آن را به عنوان یک جوهر استاندارد، به سادگی روی چندین لایه ذخیره کرد. همچنین، ما یک برچسب ارزان قیمت مبتنی بر “سامانه بازشناسی با امواج رادیویی”(RFID) را به کار گرفتیم که یک بار مصرف است و می‌تواند با بانداژ سازگار شود. این برچسب می‌تواند داده‌های مربوط به سطح رطوبت را به صورت بی‌سیم به تلفن همراه هوشمند منتقل کند و به کادر درمان امکان دهد تا بفهمند که بانداژ چه زمانی باید تعویض شود.

پژوهشگران برای آزمایش بانداژ هوشمند خود، آن را در معرض زخم مصنوعی قرار دادند و  دریافتند که بانداژ، بسیار حساس است و می‌تواند یک ابزار ارزشمند در مدیریت زخم باشد.

دکتر “لوکا پوسانزینی”(Luca Possanzini)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما طیف وسیعی از بانداژها را با لایه‌ها و ویژگی‌های متفاوت ابداع کردیم. ایده ما این است که هر نوع زخم، از زخم‌هایی که به آرامی ظاهر می‌شوند گرفته تا زخم‌های مزمن ناشی از سوختگی و تاول می‌توانند پانسمان مناسب خود را داشته باشند. با وجود این، ما باید هندسه حسگر را بیشتر بهبود ببخشیم و حسگر مناسب را برای رسیدن به بهبود مطلوب تعیین کنیم تا بتوانیم فناوری خود را در انواع گوناگون زخم به کار بگیریم.

این پژوهش، در مجله “Frontiers in Physics” به چاپ رسید.

منبع: ایسنا