مرجع پلیمر در بازار ایران: میکروپلاستیکها تهدیدی برای اکوسیستم دریایی به شمار می آید. آنها روی بازیافت مواد اصلی تاثیر می گذارند. دانشمندان طرحی در اروپا می خواهند درباره اثرات و تعامل مواد زنده تجزیه شده روی سطح آب با میکروپلاستیکها (ذرات ریزپلاستیک) بیشتر بدانند.
این طرح موسوم به «پوزیدوم» در دانشگاه «سی یِنا» در ایتالیا انجام می شود و هدفش بررسی تاثیر ضایعات میکروپلاستیکی بر آب دریاها و اقیانوسهاست. مردم عادی در نمونه برداری آب رودخانه به محققان طرح کمک می کنند.
اندازه گیری میزان نیترات و فسفات و کدربودن آب توسط داوطلبان و ثبت آن بطور آنلاین
مردم عادی با نمونه برداری از آب رودخانه می‌خواهند بدانند آب تا چه اندازه تمیز یا آلوده است. این ابتکار شهروندان اطلاعات ارزشمندی را در اختیار دانشمندان طرح اروپایی قرار می‌دهد همچنین باعث افزایش آگاهی عمومی مردم نسبت به محیط زیست می‌شود.
داوطلبان زباله های پلاستیکی را جمع آوری می‌‌کنند. این زباله ها عامل اصلی آلودگی رودخانه و دریاها و اقیانوس‌ها به ذرات ریزپلاستیک است.
مارکو جونتی یکی از کسانی که کار نمونه برداری را انجام می دهد، میگوید: «سه نوع مشاهده (آزمایش) انجام می دهیم: با اضافه کردن واکنشگرهای شیمیایی (مواد شیمیایی برای انجام واکنش) میزان نیترات و فسفات را اندازه می گیریم؛ و با مشاهده چشمی میزان کدربودن آب را می سنجیم.»
میزان آلودگی ناشی از منابع آلاینده دیگر مثل فاضلاب شهری و فاضلاب صنعتی را می توان با سنجش ترکیبهای مختلف آلاینده های مختلف شیمیایی اندازه گیری کرد.
آندرا وانی یکی دیگر از شهروندانی که از آب رودخانه نمونه برداری می‌کند، میگوید: «میزان ضایعات پلاستیکی را در یک محل مشخص بررسی می‌کنیم داده‌ها را روی کاغذ یادداشت و بصورت آنلاین هم ثبت می‌کنیم. این کار را با استفاده از یک اپلیکیشن موبایل انجام می‌دهیم.»
سنجش میزان تغییرات جرم ضایعات پلاستیکی در اثر حرارت
بطر‌ی‌های حاوی نمونه سپس به آزمایشگاه منتقل می‌شود. محتوای آنها با استفاده از یک فیلتر کاغذی در آزمایشگاه طرح اروپایی تصفیه می‌کند. لوییزا گالگانی، محقق طیف‌سنجی محیطی و سرپرست این طرح بخشی از نمونه ها را به محقق بعدی می‌دهد که کارش تجزیه گرماوزنی، یعنی تغییرات جرم ضایعات پلاستیکی در اثر حرارت است.
پژوهشگران این طرح از ابزار آزمایشگاهی برای یافتن میکروپلاستیکها (ذرات کوچک پلاستیکی در محيط) استفاده می‌‌کنند.
آب رودخانه از یک فیلتر کاغذی عبور می‌کند، سپس با یک ابزار ویژه تا ۹۰۰ درجه سانتیگراد گرم می‌شود. همزمان با گرم شدن فیلتر، ترکیبات مختلف در دماهای مختلف تبخیر می‌شوند. دستگاه اندازه‌گیری بطور دقیق تغییرات وزن نمونه را در دمای‌‌های مختلف می سنجد که نشان‌دهنده نوع و وزن میکروپلاستیک موجود در آب است.
جما لئون، استاد شیمی عمومی دانشگاه سیه‌نا میگوید: «برای کاهش میکروپلاستیکها در آب باید آن را تشخیص بدهیم. زیرا وجود میکروپلاستیکها تهدید جدی برای جانوران و گیاهان آبزی تمام اکوسیستم دریایی به‌شمار می‌آید.»
مرحله بعدی بررسی تاثیرات میکروپلاستیکها بر محیط زیست است.
لویزا گاگانی می گوید: «میکرو ذرات پلی‌استایرن را داخل این لوله ها می‌ریزیم. می خواهیم اثرات متقابل این ذرات کوچک با مواد آلی را بررسی کنیم. باید ببینیم وقتی ذرات ریز پلاستیک را در مقابل آفتاب قرار می دهیم چه اتفاقی می‌افتد. این کار را برای شبیه‌سازی شرایط واقعی انجام می‌دهیم. می‌خواهیم ببینیم وقتی لایه سطحی اقیانوس در معرض تابش خورشید قرار می گیرد چه اتفاقی می‌افتد.» پلی‌استایرن یک پلیمر مصنوعی از مونومر استایرن (یک ماده پتروشیمی) است.
دانش ما از نقش ضایعات میکروپلاستیکی بر اکوسیستم دریاها اندک است
تغییرات مولکولی موجود در این محیط کوچک شبیه سازی شده را با استفاده از رزونانس مغناطیسی هسته اندازه گیری می شود. این کار کمک می‌کند درک بهتری از اثرات میکروپلاستیکی بر فرآیندهای بیولوژیکی و شیمیایی در اکوسیستم دریاها داشته‌باشیم. در حال حاضر دانش ما نسبت به این آلاینده‌ها اندک است.
استیون لویزل، از مسئولان طرح «پوزیدوم» می گوید: «هنوز چیزهای زیادی هست که باید یاد گرفت. تازه مرحله اول را شروع کرده ایم یعنی تنها کمیت موادی را که وارد آب می شود اندازه می گیریم. هنوز نمی دانیم این آلودگی‌ها به کجا می رود و چه اثری بر موجودات زنده دارد. با برخی جنبه های موضوع آشنایی داریم اما اگر محیط آبی به صورت سیستمی زیستی و شیمیایی در نظر گرفته شود از اثرات کلی بی خبر هستیم.»
منبع: یورونیوز
