232
مرجع پلیمر در بازار ایران: مدتهاست که دانشمندان دریافتهاند ترکیب چند داروی ضدسرطان عملکرد بهتری نسبت به داروهای منفرد دارد. اخیرا محققان با استفاده از نوعی نانوذرات موفق به ترکیب چند داروی شیمیدرمانی (نانوکپسول) شدهاند. این گروه این سیستم دارویی را روی سلولهای سرطانی در موشها مورد آزمایش قرار دادند و نتایج جالب توجهی بدست آوردند.
آنا لی از محققان دانشگاه جان هاپکینز میگوید: « ما سلولهای سرطانی را از چند زاویه مختلف مورد حمله قرار دادیم. این پروژه به ما نشان داد که چگونه میتوان چند دارو را با هم ترکیب کرد و در مسیر صحیحی داخل بدن قرار داد.»
لی معتقد است که مطالعه واکنشهای زیستشیمیایی در سلولهای سرطانی و دیگر سلولها به محققان کمک میکند تا تصمیم صحیحی درباره چگونگی ترکیب داروها بگیرند.
نتایج این پروژه در قالب مقالهای در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
این گروه کار خود را با نوعی دارو موسوم به BPTES آغاز کردند و آن را به موشهای دارای سرطان پانکراس انسان تزریق کردند. این دارو در مدلهای حیوانی مختلفی مورد استفاده قرار گرفته و انواع مختلفی از سرطان را تحت تاثیر قرار داده است به طوری که ابعاد تومور به شکل قابل توجهی کاهش یافته است. اما معمولا غلظت دارو درون تومور به قدر کافی نبوده تا اثربخشی مورد نظر را داشته باشد.
این گروه تحقیقاتی اقدام به کپسوله کردن این دارو درون نوعی نانوذرات کردند، نانوذراتی که دارای پوششی از جنس پلیاتیلن گلیکول است. این پلیمر در صنعت و پزشکی کاربرد وسیعی دارد.
تزریق این داروی کپسوله شده به موشها نشان داد که بعد از 16 روز، ابعاد تومور در 8 موش نصف شد این درحالی است که در موشهایی که این دارو به تنهایی و بدون کپسوله شدن استفاده شده بود، هیچ اثری روی تومور نداشت. لی میگوید: « این نشان میدهد که قرار دادن دارو درون نانوذرات اثربخشی بالاتری نسبت به زمانی که دارو به تنهایی استفاده شود، دارد.»
آنا لی از محققان دانشگاه جان هاپکینز میگوید: « ما سلولهای سرطانی را از چند زاویه مختلف مورد حمله قرار دادیم. این پروژه به ما نشان داد که چگونه میتوان چند دارو را با هم ترکیب کرد و در مسیر صحیحی داخل بدن قرار داد.»
لی معتقد است که مطالعه واکنشهای زیستشیمیایی در سلولهای سرطانی و دیگر سلولها به محققان کمک میکند تا تصمیم صحیحی درباره چگونگی ترکیب داروها بگیرند.
نتایج این پروژه در قالب مقالهای در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
این گروه کار خود را با نوعی دارو موسوم به BPTES آغاز کردند و آن را به موشهای دارای سرطان پانکراس انسان تزریق کردند. این دارو در مدلهای حیوانی مختلفی مورد استفاده قرار گرفته و انواع مختلفی از سرطان را تحت تاثیر قرار داده است به طوری که ابعاد تومور به شکل قابل توجهی کاهش یافته است. اما معمولا غلظت دارو درون تومور به قدر کافی نبوده تا اثربخشی مورد نظر را داشته باشد.
این گروه تحقیقاتی اقدام به کپسوله کردن این دارو درون نوعی نانوذرات کردند، نانوذراتی که دارای پوششی از جنس پلیاتیلن گلیکول است. این پلیمر در صنعت و پزشکی کاربرد وسیعی دارد.
تزریق این داروی کپسوله شده به موشها نشان داد که بعد از 16 روز، ابعاد تومور در 8 موش نصف شد این درحالی است که در موشهایی که این دارو به تنهایی و بدون کپسوله شدن استفاده شده بود، هیچ اثری روی تومور نداشت. لی میگوید: « این نشان میدهد که قرار دادن دارو درون نانوذرات اثربخشی بالاتری نسبت به زمانی که دارو به تنهایی استفاده شود، دارد.»