سلول‌های خورشیدی چنین باریک و سبکی به تدریج فراگیر خواهند‌شد، از پوشاک هوشمند گرفته تا بادکنک‌های هلیومی. به گفته ولادیمیر بلوویچ از MIT این سلول‌ها به اندازه‌ای سبک هستند که وجود آن احساس نمی‌شود،‌ از این رو می‌توان آنها را به افزودنی ساده‌ای روی تجهیزات کنونی تبدیل کرد.

به گزارش مرجع پلیمر در بازار ایران به نقل از همشهری آنلاین، کلید ساخت این سلول خورشیدی جدید،‌ نحوه تلفیق شیوه ساخت سلول‌های خورشیدی و روند افزودن پوشش خورشیدی آن در یک فرایند یکسان است. یکی از مزایای شیوه ساخت همزمان سلول و لایه خورشیدی این‌است که لایه خورشیدی از آلودگی توسط غبار و آلودگی‌های محیط در امان می‌ماند. برای ساخت سلول‌ها و زیر لایه از پلیمر رایجی به نام پاریلن استفاده شده‌است درحالی‌که برای ساخت لایه جاذب نور ماده‌ای ارگانیک به نام DBP مورد استفاده قرار گرفته‌است.

روش تولید سلول‌خورشیدی جدید

برخلاف روند رایج تولید سلول‌های خورشیدی، کل فرایند تولید این سلول‌ها در مخزن خلاء و در دمای اتاق و بدون استفاده از هرنوع محلول یا ترکیبات شیمیایی انجام می‌شود. تکنیک‌های انباشت به شیوه تبخیر که در آن فشار، حرارت و واکنش‌های شیمیایی لایه‌ای بسیاز نازک از ماده‌ای خاص را ایجاد می‌کنند،‌ برای ساخت زیرلایه و سلول‌های خورشیدی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

به گفته دانشمندان MIT، بیشتر از نوع ماده مصرفی،‌ این تکنیک ساخت است که ابداع این سلول‌های خورشیدی را منحصر‌به‌فرد ساخته‌است. سلول‌های فوق باریک و سبکی که با استفاده از این تکنیک ایجاد می‌شوند ضخامتی برابر یک پانزدهم تار موی انسان و یک هزارم سلول‌های خورشیدی شیشه‌ای دارند، اما با بهره‌وری یکسانی می‌توانند نور خورشید را به برق تبدیل کنند.

در حقیقت این سلول‌ها به اندازه‌ای نازکند که شاید کاربردی به نظر نیایند، زیرا با یک دم و بازدم محکم می‌توان این سلول‌ها را در هوا پراکنده کرد. با این همه دانشمندان معتقدند از این تکنیک لایه‌بندی در شرایط خلاء می‌توان برای انباشت سلول‌های خورشیدی روی سطح پارچه‌، کاغذ، یا هر ماده دیگری استفاده کرد. در فضا و ارتفاعات زیاد که وزن از اهمیت زیادی برخوردار است،‌این سلول‌ها می‌توانند نقش مهمی بازی کنند، اگرچه تولید آنها در سطح انبوه می‌تواند سالها زمان صرف کند.