مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت) : به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ پایگاه علمی سامانترس نوشت پلاستیک به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی ما تبدیل شده است. تا آنجا که نانوپلاستیک‌ها قبلا در خون، ریه‌ها و جفت یافت شده اند. این‌ها می‌توانند از طریق غذا و مایعاتی که مصرف می‌کنیم وارد بدن ما شوند. مسئله نگران‌کننده تر، مطالعه جدیدی است که توسط تیمی از محققان اتریشی، آمریکایی، مجارستانی و هلندی انجام شده و نشان می‌دهد ذرات پلاستیکی می‌توانند تنها چند ساعت پس از مصرف به مغز برسند، احتمالا به کمک روشی که سایر مواد شیمیایی به سطح خود می‌چسبند.
لوکاس کنر، آسیب شناس دانشگاه پزشکی وین و سرپرست این مطالعه می‌گوید در مغز، ذرات پلاستیک می‌توانند خطر التهاب، اختلالات عصبی یا حتی بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر یا پارکینسون را افزایش دهند. برای رسیدن به این نتیجه، محققان قطعات ریز نانوپلاستیک را به صورت خوراکی به موش‌ها تزریق کردند. سپس تنها در دو ساعت این‌ها در مغز آن‌ها شناسایی شد.
اما قطعات پلاستیکی چگونه می‌توانند از سد خونی مغزی که قرار است از مغز محافظت کند عبور کنند؟ برای تایید اینکه ذرات واقعا می‌توانند وارد مغز شوند، نانوذرات پلی استایرن در سه اندازه (۹.۵، ۱.۱۴ و ۰.۲۹۳ میکرومتر) با نشانگر‌های فلورسنت برچسب گذاری شدند و قبل از آزمایش در مخلوطی مشابه مایع گوارشی به موش داده شدند. محققان می‌گویند در کمال تعجب، سیگنال‌های فلورسنت سبز خاصی به اندازه نانومتر را در بافت مغز موش‌های در معرض تماس تنها پس از دو ساعت یافته اند. این مسئله بیانگر این است که فقط ذرات ۰.۲۹۳ میکرومتری می‌توانند از دستگاه گوارش جذب شوند و به سد خونی مغزی نفوذ کنند.
عبور از موانع سلولی در بدن توسط این پلاستیک‌های ریز پیچیده است و به عواملی مانند اندازه ذرات، بار و نوع سلول بستگی دارد. شبیه سازی‌ها نشان داد که ذرات دارای تاج پروتئینی نمی‌توانند از سد عبور کنند. در مقابل، ذراتی که تاج کلسترول دارند می‌توانند عبور کنند، اگرچه نمی‌توانند عمیق‌تر به بافت مغز نفوذ کنند.
این یافته‌ها این احتمال را افزایش می‌دهد که پلاستیک با کمک کوکتل مولکولی مناسب در سراسر غشاء و به بافت مغز منتقل شود. البته توجه داشته باشید که این نتایج بر اساس مطالعه بر روی موش‌ها و شبیه سازی‌های رایانه‌ای است، بنابراین مطمئن نیستیم که این نتایج در انسان‌ها نیز رخ دهد. همچنین مشخص نیست که آستانه لازم ذرات پلاستیک برای ایجاد آسیب چقدر است. لوکاس کنر تاکید می‌کند برای به حداقل رساندن آسیب‌های احتمالی میکرو و نانوذرات پلاستیکی برای انسان و محیط زیست، محدود کردن قرار گرفتن در معرض و محدود کردن استفاده از آن‌ها در حین انجام تحقیقات بیشتر در مورد تاثیرات ذرات پلاستیکی ضروری است.
منبع : خبرگزاری صدا و سیما
