مرجع پلیمر در بازار ایران: پژوهشگران برای مقابله با تولید بیش از حد پلاستیک، قصد دارند با استفاده از ریزارگانیسم‌های دریایی، پلاستیک‌های زیستی تولید کنند.
پژوهشگران در بررسی جدیدی، فرآیندی را معرفی کرده‌اند که در آن، برای ساخت پلیمر پلاستیک‌های زیستی، نیازی به منابع کمیابی مانند زمین کشاورزی یا آب شیرین نیست. این پلیمر، از ریزارگانیسم‌هایی تشکیل می‌شود که از جلبک‌های دریایی تغذیه می‌کنند، قابل تجزیه زیستی است، ضایعات سمی تولید نمی‌کند و مانند ضایعات ارگانیک بازیافت می‌شود.
براساس گزارش‌های سازمان ملل متحد، تا 90 درصد آلاینده‌های موجود در اقیانوس‌ها را پلاستیک‌ها تشکیل می‌دهند؛ در صورتی که جایگزین‌های سازگار با محیط زیست برای آنها وجود دارد.
از بین رفتن پلاستیک‌ها، صدها سال زمان می‌برد؛ در نتیجه بطری‌ها و کیسه‌های پلاستیکی که به اقیانوس‌ها راه پیدا می‌کنند، می‌توانند زندگی حیوانات را به خطر بیندازند و به آلودگی محیط زیست منجر شوند. پلاستیک‌ها از محصولات نفتی ساخته می‌شوند که یک فرآیند صنعتی را پشت سر می‌گذارند و ترکیبات شیمیایی را آزاد می‌کنند.
پیش نیازهای استفاده از پلاستیک‌های زیستی
یکی از راه‌حل‌های ناتمام برای مقابله با شیوع پلاستیک، استفاده از پلاستیک‌های زیستی است که در آنها از نفت استفاده نشده و به سرعت تجزیه می‌شوند. استفاده از پلاستیک‌های زیستی با وجود داشتن کارآیی، لازم به پرداخت یک بهای محیط زیستی است. پرورش گیاهان یا باکتری‌های لازم برای تولید این محصولات، به خاک حاصلخیز و آب شیرین نیاز دارد که بسیاری از کشورها فاقد آنها هستند.
در هر حال، با این روش جدید می‌توان پلاستیک‌ها را از ریزارگانیسم‌های دریایی تولید کرد که کاملا به شکل ضایعات ارگانیک بازیافت می‌شوند.
تولید نوعی پلیمر موسوم به “پلی هیدروکسی آلکانوات”
پژوهشگران با مهار ریزارگانیسم‌هایی که از جلبک‌های دریایی تغذیه می‌کنند، نوعی پلیمر موسوم به “پلی هیدروکسی آلکانوات”(PHA) تولید کردند. ماده خام مورد استفاده آنها، جلبک دریایی چندسلولی بود که در دریا کشت می‌شود. این جلبک‌ها، غذای ریزارگانیسم‌هایی هستند که در آب‌های خیلی شور رشد می‌کنند و پلیمری به وجود می‌آورند که می‌توان از آن برای ساخت پلاستیک زیستی استفاده کرد.
در حال حاضر، کارخانه‌هایی وجود دارند که این نوع زیست‌پلاستیک را در مقادیر تجاری تولید می‌کنند اما برای این کار، به گیاهانی نیاز دارند که رشد آنها در گرو داشتن زمین کشاورزی و آب شیرین است. روش جدیدی که در این پژوهش معرفی شده، به کشورهایی از جمله چین و هند که آب شیرین ندارند امکان می‌دهد به جای پلاستیک‌های نفتی از پلاستیک‌های زیستی استفاده کنند.
شاید این پژوهش بتواند تلاش‌های جهانی در راستای پاکسازی اقیانوس‌ها را بدون استفاده از زمین‌های کشاورزی و آب شیرین متحول کند. پلاستیک‌هایی که از منابع فسیلی ساخته می‌شوند، یکی از آلوده‌ترین عناصر موجود در اقیانوس‌ها هستند اما این پژوهش جدید ثابت می‌کند که می‌توان با تکیه بر منابع دریایی و با روشی سازگار با محیط زیست و ساکنان آن، پلاستیک‌های زیستی تولید کرد.
پژوهشگران در حال حاضر، در جستجوی یافتن بهترین نوع باکتری و جلبک برای تولید پلیمرهایی هستند که به تولید زیست‌پلاستیک‌هایی با ویژگی‌های متفاوت کمک کنند.
این پژوهش، در مجله “Bioresource Technology” به چاپ رسید.
منبع: ایسنا
