مرجع پلیمر در بازار ایران: مهندسان شرکت هایدال (Haydale) با همکاری مشترک مرکز تحقیقات پیشرفته‌ی شفیلد، مؤسسه‌ی ملی گرافن دانشگاه منچستر و محققان هوافضای دانشگاه مرکز لانکاشیر در بریتانیا اقدام به ساخت هواپیمای بدون سرنشین کردند که در بدنه‌ی آن از گرافن استفاده شده‌است.
اخیراً در نمایشگاه Farnborough Air Show 2018 مهندسان هوافضای دانشگاه مرکز لانکاشیر در بریتانیا، هواپیمای بدون سرنشینی را به نمایش گذاشتند که به اعتقاد آن‌ها اولین هواپیمای مجهز به روکش گرافنی است. این پرنده‌ی 3.5 متری که به جانو شهرت دارد، بدون سرنشین بوده و در ساخت آن از فناوری نانو استفاده شده‌است.
جانو با همکاری مشترک مرکز تحقیقات پیشرفته‌ی شفیلد، مؤسسه‌ی ملی گرافن دانشگاه منچستر و شرکت هایدال ساخته شده‌است. علاوه بر پوشش گرافنی، در این پرنده از باتری‌های گرافنی و قطعات چاپ شده‌ی سه‌بعدی استفاده شده‌است. اما مهمترین بخش این هواپیما، پوشش روی آن است.
گرافن ماده‌ای لایه نازک از جنس کربن است که ضخامتی در حد اتم دارد. این ماده رسانای الکتریکی و گرمایی بوده و از استحکام بالایی برخوردار است.
از آنجایی که گرافن بسیار مستحکم است، استفاده از آن در پوسته و بدنه‌ی هواپیما موجب می‌شود تا استحکام آن افزایش یابد. با این کار به مواد کمتری برای ساخت بدنه هواپیما نیاز است و در نهایت وزن هواپیما کاهش می‌یابد. در نتیجه، هواپیما استحکام بالاتری پیدا کرده و با کمک چنین پوسته‌ای می‌تواند بدون مصرف اضافه سوخت، بار بیشتری را حمل یا این که مسافت طولانی‌تر را طی کند. از دیگر مزایای استفاده از گرافن در بدنه‌ی این هواپیما، توزیع گرما در آن است؛ به این شکل که هدایت گرمایی گرافن موجب شده تا گرما به راحتی در تمام بدنه پخش شود و در نهایت امکان یخ‌زدگی بدنه به حداقل برسد.
هدایت الکتریکی گرافن نیز از دیگر مزیت‌های این فناوری است، به‌طوری که انرژی رعد و برق که به بدنه برخورد می‌کند، در تمام سطح بدنه پخش می‌شود، در حالی که در حالت عادی ممکن است وارد شدن رعد و برق به منطقه محدودی از بدنه موجب شود تا گرمای زیادی در آن بخش تولید شده و آسیب ساختاری به بدنه وارد شود.
مهندسان انتظار دارند تا دو ماه آینده اولین پرواز آزمایشی با این هواپیما انجام شود.
منبع: ستاد ویژه توسعه فناوری نانو
