به گزارش مرجع پلیمردربازارایران به نقل از ایسنا : محققان پژوهشگاه مواد و انرژی طی یک طرح پژوهشی موفق به سنتز نانوکامپوزیت جاذب برای آنالیز مقادیر بسیار کم آلودگی‌های آبی شدند.
ناچیز مقادیر بسیار کم آلودگی‌های آبی با نانوکامپوزیت جاذب در پژوهشگاه مواد و انرژی دکتر علی آقاخانی، عضو هیات علمی پژوهشگاه مواد و انرژی و محقق طرح با بیان این‌که نتایج این طرح در قالب مقاله‌ای تحت عنوان «تهیه نانوکامپوزیت نوین Kcc-1/نایلون 6 بوسیله روش الکتروریسی» در مجله Nanoparticle Research منتشر شده است، گفت: قسمت اول این کار تهیه نانوسیلیکای Kcc-1 است و قسمت دوم تهیه کامپوزیت Kcc-1 با نایلون 6 به روش الکتروریسی است.
نانوساختارهای از جنس سیلیکا
وی افزود: در بخش اول این طرح، نانوذرات Kcc-1 که نوعی از نانوساختارهای از جنس سیلیکا بوده و دارای مورفولوژی کروی فیبری هستند، با اصلاح روش‌های مرسوم و به روشی ساده و کم هزینه تهیه شدند. ذرات تهیه شده دارای سطح ویژه بالایی در حدود 570 متر مربع بر گرم است و نسبت به مواردی که قبلا گزارش شده، دارای اندازه کوچکتر و به سایز 300 نانو متر است که به دلیل اندازه حفرات کوچک در طبقه ترکیبات مزوپور قرار می‌گیرد.
آقاخانی ادامه داد: این نوع نانوساختار سیلیکا به دلیل ساختار فیبری دارای قابلیت‌های بالایی برای کاربردهای کاتالیزوری و جاذب است.
وی اظهار کرد: در قسمت دوم برای اولین بار توانستیم این نانوساختارهای Kcc-1 را با روش الکتروریسی به صورت کامپوزیت در بیاوریم. در این روش تلاش بر این بود که خواص جذبی نانوالیاف تهیه شده به روش الکتروریسی را به وسیله کامپوزیت کردن بهبود دهیم.
عضو هیات علمی پژوهشگاه مواد و انرژی خاطرنشان کرد: برای این منظور، نانوذرات مزوپور Kcc-1 درون الیاف نایلون 6 قرار گرفت. مورفولوژی ساختار کامپوزیت حاصل، مشابه تسبیحی است که دانه/ های آن Kcc-1 و رشته آن نایلونی 6 هستند.
وی تصریح کرد: با کنترل میزان سیلیکای مورد استفاده توانستیم میزان سطح ویژه الیاف کامپوزیتی را بصورت خطی افزایش دهیم؛ به گونه‌ای که ماکسیمم مقدار 50 درصد از سیلیکا نسبت به الیاف در این روش را می‌توان مورد استفاده قرار داد که منجر به افزایش 50 درصدی سطح ویژه آن می‌شود.
آقاخانی با بیان این که مقاله مذکور شامل ساخت و شناسایی ساختار حاصل بوده است، خاطرنشان کرد: کامپوزیت ساخته شده در پروژه‌هایی مانند آنالیز مقادیر بسیار کم آلودگی‌های آبی به عنوان جاذب در حال استفاده است.
بر اساس این گزارش، این کار که تحت حمایت ستاد نانو نیز است، با همکاری دکتر محمود کاظم‌زاد و مهندس انسیه کاظمی انجام شده است.
