یکی از بخش‌هایی که می‌تواند در زمینه کاهش خام‌فروشی و اجرای اقتصادمقاومتی در کشور بسیار مفید باشد، صنعت پلیمر است. به همین دلیل با حامد شهرمیرزاده از تولیدکنندگان محصولات پلیمری گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
با وجود منابع غنی هیدروکربن در کشور، صنایع پلیمری چه نقشی می‌توانند در کشور ایفا کنند؟
نفت به عنوان کالایی باارزش در بازارهای بین‌المللی است و به آن طلای سیاه می‌گویند، اما با کمی تغییر در ساختار و انجام برخی فرآیندهای تخصصی روی این ماده خام طبیعی، می‌توانیم ارزش افزوده بالاتری از آن به دست آوریم. به جای فروش این ماده به صورت خام و واردات مواد مورد نیاز از دیگر کشورها باید خودمان در زمینه تبدیل آن به مواد مورد نیاز صنایع گام برداریم که صنایع پلیمری هم یکی از این موارد هستند. بنابراین می‌توانیم با استفاده از ظرفیت‌های داخل کشور به گونه‌ای سیاستگذاری کنیم که حداقل خام‌فروشی را در این بخش داشته باشیم و مواد پلیمری با ارزش افزود ه بالاتری را روانه بازار کنیم.
محصولات پلیمری برای کدام‌یک از صنایع قابل استفاده است؟
امروز پلیمرها جایگاه قابل توجهی در صنایع مختلف داشته و بسیاری را به خود وابسته کرده‌اند، از صنایع خودروسازی گرفته تا صنایع غذایی و صنایع تولید لوازم خانگی همه و همه به نوعی با این صنعت وابستگی داشته و لازم است برخی مواد اولیه خود را از شرکت‌های تولیدی مثل ما تهیه کنند. بنابراین ما به نوعی تأمین‌کننده مواد اولیه بسیاری از کارخانجات برای تولید محصولات نهایی هستیم.
مواد اولیه صنعت پلیمر در ایران تولید شده یا از خارج وارد می‌شود؟
خودمان تولیدکننده مواد اولیه هستیم، اما تقریبا 50 ـ50 است، یعنی 50درصد را خودمان تولید می‌کنیم و 50 درصد دیگر را از خارج خریداری می‌کنیم.
اشتغال‌زایی در این صنعت چگونه است؟
این صنعت اشتغال‌زایی غیرمستقیم بیشتری دارد تا مستقیم؛ به دلیل این‌که بیشتر کارخانجات با استفاده از دستگاه‌های اتوماتیک فعالیت می‌کنند، اما همان‌طور که اشاره کردم با توجه به این‌که بیشتر مواد اولیه دیگر تولیدکنندگان را تهیه می‌کنیم، به نوعی در بخش غیرمستقیم اشتغال‌زایی کرده‌ایم.
آیا حمایت‌های دولتی از صنعت شما کافی بوده است؟
ببینید اغلب افراد وقتی صحبت از حمایت دولتی می‌شود، ابتدا به سراغ وام‌های دولتی می‌روند که این نشانگر نبود زیرساخت درست برای تولید است، چون حمایت فقط در ارائه وام نیست و همه تجربه بنگاه‌های زودبازده را داریم که به تولید نرسید با وجود هزینه زیادی که برای دولت ایجاد کرد. بنابراین نیازمند توجه‌های تخصصی بیشتری هستیم. به عنوان مثال اکنون برای خروج از رکود نه‌تنها وام نمی‌خواهیم بلکه به نوعی ارائه وام می‌تواند در برخی موارد مشکل‌ساز باشد. به همین دلیل بیشتر از وام به ایجاد تقاضا نیاز داریم حالا این تقاضا می‌تواند در بازارهای داخلی باشد یا خارج از مرزهای کشورمان، چون تولیدکنندگان با توجه به تقاضای محصولاتشان برای خود برنامه‌ریزی می‌کنند تا نیازهای مالی خود را تأمین کنند. صادقانه بگویم امروز تمام قوانین برای واردات تدوین شده‌اند، چون یک واردکننده نهایتا با یک یا دو مورد قانونی می‌تواند بدون هرگونه مشکل محصول موردنظرش را که قانونی باشد، وارد کشور کند، اما اگر یک تولیدکننده بخواهد همان کالا را که دست برقضا نیاز مبرم داخلی کشور بوده تولید کند، موانع گسترده‌ای مقابل خود می‌بیند که سرانجام از تولید منصرف خواهد شد و این موانع عبارتند از 1. منابع مالی گران 2. مالیات غیرمنطقی 3. بیمه 4. قانون کار و…
مهم‌ترین مشکل کسب‌وکار شما چیست؟
مسئولان در دولت‌های مختلف از گذشته تاکنون همواره شعار حمایت از تولید داده‌اند، اما هیچ‌کدام از سیاست‌های آنها همسو با شعارهایشان نبوده و به نوعی در انتهای سیاستگذاری‌ها و جلسات متعددی که برای حمایت برگزار می کنند، به زیان تولید تصمیم‌گیری می‌شود. لازم است دولت با خروج خود از تولید اجازه دهد بخش خصوصی فعالیت کرده و مدیریت کارها را به‌عهده بگیرد تا شاهد رونق و توسعه فعالیت‌های اقتصادی باشیم و دولت فقط بسترسازی و مالیات متناسب از تولید دریافت کند.
