مرجع پلیمر در بازار ایران: عوامل تصویر برداری اپتیکال پس از تابش (پستاب)، که به مدت طولانی انتشار آنها پس از قطع تابش منبع لیزری ادامه می یابد، برای تصویربرداری بافت زیستی امیدوار کننده هستند. با این حال، اغلب عوامل پس از تابش از نانوذرات معدنی ساخته می شوند که بسیار روشن نبوده و اکثر آنها بر اساس فلزات کمیاب و سمی نظیر یوروپیم، پراسئودیمیوم و کروم هستند.
گروهی از محققان دانشگاه سنگاپور و آمریکا موفق به کشف نانو ذرات پلیمری شده‌اند که نشر طولانی‌تری در تصویربرداری‌های زیستی پس از قطع منبع نوری دارند. ذراتی که انرژی فوتون را از طریق نقصهای شیمیایی ذخیره می کنند و نور را در محدوده طول موج مادون قرمز برای شش دقیقه نشر می‌دهند، که می‌تواند برای تصویر برداری ساختارهای زیستی مثل غده‌های لنفاوی و تومورها مورد استفاده قرار بگیرد.
معمولا از تابش ذاتی نانوذراتی در محدوده طول موج مادون قرمز که پراش کمی دارد و به راحتی به بافت‌ها نفوذ می‌کند، برای تصویر برداری استفاده می‌گردد. نور نزدیک به مادون قرمز همچنین اثر اتوفلورسانس زیستی را کاهش می‌دهد.
محققان موفق به کشف نانوذرات پلیمری نیمه‌هادی (SPNs) شدند که مبتنی بر پلی(فنیل وینیلن) است و پستاب طولانی مدتی دارد. این ذرات جزء مواد فوتونیک فعال نوری بوده و ابعاد آن کمتر از 40 نانومتر می‌باشد، به طور کامل آلی و زیست تخریب پذیر بوده و حاوی مواد زیستی بی خطر و غیر سمی هستند. شدت پستاب این نانوذرات 100 برابر بیشتر از ذرات معدنی رایج می‌باشد. این نانوذرات پلیمری دارای طولانی‌ترین طول موج یعنی 780 نانومتر، بلندترین نیمه عمر یعنی 396 ثانیه هستند.
دانلود کامل مقاله بهبود عکس برداری زیستی با نانوذرات پلیمری:
Molecular afterglow imaging with bright, biodegradable polymer nanoparticles