دارو رسانی امری بسیاری حیاتی است زیرا که ترکیبات درمانی باید غیر سمی باشند و در مقدار مناسب و زمان مناسب ارائه گردند. برخی داروهای شیمیایی ناپایدار هستند و بعضی دیگر مشخصه های حلالیت صحیح برای جذب سلولی ندارد. پژوهشگران با استفاده از پلیمرهای پاسخگو به محرک به برخی از این مشکلات فائق آمدند.
به گزارش گروه ترجمه و تهیه محتوا مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت)، پژوهشگران ژاپنی موفق به سنتز پلیمر پاسخگو به دما poly(N-isopropylacrylamide)-co-N,N’-dimethylaminopropylacrylamide (P(NIPAAm-co-DMAPAAm)) شده اند و لیپوزوم‌های اصلاح شده با این پلیمر را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آن‌ها دریافتند پلیمر مورد نظر کم آبی را تا دمای 400 درجه سلسیوس تحمل می‌کند و لیپوزم‌های اصلاح شده با این پلیمر پاسخگو به دما، جذب سلولی و انتشار سریع‌تری نسبت به لیپوزوم‌های اصلاح نشده دارند.
لیپوزوم به یک وزیکول میکروسکوپی شامل دو لایۀ فسفولیپیدی گفته می شود که یک فضای آبی را احاطه نموده است. لیپوزوم ها به دلیل خصوصیات آمفی پاتیک، امکان دارورسانی جهت داروهای هیدروفیل و لیپوفیل را فراهم می نمایند. ویژگی هایی از قبیل سمیت ذاتی پایین، زیست تجزیه پذیری و فقدان ایمونوژنیسیته، سبب شده است که لیپوزوم ها به عنوان یک سیستم دارورسانی مورد توجه واقع شوند.
عامل کلیدی در لیپوزم‌های اصلاح شده با پلیمر پاسخگو به دما، دمایی است که در آن حلالیت تغییر می‌کند و تحت عنوان دمای محلول بحرانی پایینی (LCST) نامیده می‌شود. در زیر این دما پلیمرها قابل حل در محلول آبی هستند در حالی که بالاتر از این دما آبگریز می‌باشند. همچنین این پلیمرها در دمایی بالاتر از دمای بدن پاسخگو هستند ولی همچنان در محدوده فیزیولوژیکی باقی می‌مانند و در نهایت باعث جذب سلولی خوب و انتشار کنترل شده دارو می‌شوند. نتایج این تحقیقات در مجله ACS به چاپ رسیده است.