به گزارش مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت) برای تهیه بیشتر پلاستیک‌ها و مواد پلیمری بر پایه مشتقات نفتی نیاز به استفاده از کاتالیست فلزی می‌باشد که این پلاستیک‌ها در محیط زیست باقی مانده و به طور موثر قابل بازیافت نمی‌باشند. در حال حاضر دانشمندان آمریکایی موفق به ایجاد پلی استر زیستی قابل بازیافت از خوراک زیستی بدون استفاده از کاتالیست فلزی شده‌اند. اجزای منومری پلی استر به طور کامل در دماهای بالا قابل بازیافت است.
پایداری و قابلیت بازیافت الزامات کلیدی برای نسل بعدی پلیمرها می‌باشد. برای تولید زیست پلیمر قابل بازیافت می‌توان از سوکسینیک اسید مشتق شده از گاما بوتیرو لاکتون GBL)) زیست شیمیایی استفاده کرد که در نهایت به پلی- GBL یا PGBL تحت شرایط سخت آزمایشگاهی و با استفاده از کاتالیست فلزی تبدیل می‌شود. در حال حاضر محققان در دانشگاه ایالتی کلرادو با شناسایی ارگانوکاتالیست‌ها موفق به تولید PGBL توسط ارگانوپلیمریزاسیون GBL بدون استفاده از کاتالیست فلزی شده‌اند.
دانشمندان با به کار گیری بازهای آلی فوق‌العاده قوی باعث تولید مولکول‌های واکنش پذیرتر و ایجاد پلیمریزاسیون حلقه گشا شده‌اند. این واکنش در دمای منفی °C 40 و فشار محیط انجام می‌گیرد. این سیستم قادر به تبدیل بیش از 90% منومرها و تولید پلیمرهایی با وزن مولکولی بالا در یک دوره زمانی کوتاه چهار ساعته یا کمتر خواهد بود. در نهایت محصولات پلیمری به صورت پودر بدست می‌آید که با توجه به خواص معمول مواد پلی استری می‌تواند در اندازه و اشکال مختلف به کار روند.
این نوع مواد پلی استری قابل بازیافت و عاری از فلز برای کاربرد در صنعت زیست پزشکی و میکروالکترونیک‌ها حائز اهمیت می‌باشند.