مرجع پلیمر در بازار ایران: هدف اصلی این مطالعه بررسی وضعیت فعلی فن آوری ساخت افزودنی توسط مواد تقویت شده با فیبر های پلاستیکی است. پیشرفت های اخیر در ساخت افزودنی، با معرفی مدل سازی تغییر موقعیت با استفاده از ترموپلاستیک های تقویت شده با فیبر پیوسته، راه را برای بهبود بیشتر در تولید کامپوزیت های جدید، باز کرده است. ما با جزئیات روش های مختلف موجود ساخت سازه با پلاستیک تقویت شده با فیبر پیوسته با استفاده از ساخت افزودنی را بررسی می کنیم.
تعریف ساخت افزودنی
ساخت افزودنی به فرآیندی اطلاق می شود که از طریق آن داده های طراحی دیجیتال 3D برای ساخت یک جزء در لایه ها با استفاده از نشاندن مواد می شود (چاپ سه بعدی). به عبارت دیگر فرایند ساخت افزودنی (AM) فرایندی است که در آن ماشین‌ها به طور خودکار در یک فرایند چرخشی، قطعات دلخواه را شکل می دهند. این کار با نشاندن نقاط، لایه‌ها و تقریبا با استفاده از هر ماده ای انجام می شود. AM دارای مزایای استراتژیک زیادی نسبت به فرآیندهای تولید سنتی است:
- تولید هندسه پیچیده داخلی و خارجی که به هیچ وجه نمی تواند ساخته شود
- تکرار سریع از طریق تغییرات طراحی
- توانایی ساخت قطعات کاربردی سفارشی در اندازه های کوچک به منظور دیدار با مشخصات کاربر نهایی
این فن آوری برای اولین بار در سال 1987 با استریو لیتوگرافی ظهور کرد و از آن زمان به بعد، در دامنه گسترده ای از کاربردها شامل نمونه های محدود و گرانقیمت تا تولید کالای کوچک و انبوه، بکار گرفته شده است. انتظار میرود AM (ساخت افزودنی) تحولی گسترده در ابعاد مختلف زندگی ما ایجاد کند بطوریکه و بعضی افراد آن را “انقلاب صنعتی دوم” می نامند. فرایندهای مختلف تولید/ساخت با افزودن وجود دارد که همه آنها شامل مزایای اختصاصی، نقاط ضعف و زمینه های کاربردی متنوعی می باشد. در حال حاضر فرآیندهای AM در دسترس به 7 گروه تقسیم می شوند. اکستروژن ماده، جت ماده، جت مواد اتصال دهنده، لمینت ورق، V در عکس پلیمریزاسیون، فیوژن پودر، و رسوب انرژی مستقیم.
1 نظرات