مرجع پلیمر در بازار ایران: محققان دانشگاه استنفورد در حال کار روی ماده نانومقیاسی هستند (نانوپوشش) که می‌توان از آن برای ساخت ادوات الکترونیکی مقاوم در برابر حرارت، خوردگی و تابش استفاده کرد. این ماده نوید تولید تجهیزاتی را می‌دهد که قابلیت تحمل شرایط سخت محیطی در فضا و زمین را دارند.
پروژه سیاره زهره
این پروژه در آزمایشگاه میکروسیستم‌های محیط‌های سخت دانشگاه استنفورد (XLab) در حال انجام است. هدف از این پروژه ساخت تجهیزاتی است که بتواند توان تحمل باران‌های اسیدی را در سیاره زهره، تابش‌های مخرب در فضا و گرمای شدیدی در موتور خودروها را داشته باشد.
سیاره زهره از یک ابر چرخش ضخیم برخوردار بوده که سطحی داغ آن را پوشانده است. یکی از شرایط سخت این سیاره مربوط به باران‌های اسیدی است که زندگی در این سیاره را غیرممکن میکند. دمای سطح این سیاره در حالت معمول 480 درجه است که هیچ یک از ادوات الکترونیکی استاندارد رایج توان تحمل این دما را ندارند.
دبی سنسکی از محققان آزمایشگاه XLab می‌گوید: «اگر ما بتوانیم تاریخچه سیاره زهر را بدانیم، می‌توانیم آینده زمین را نیز تا حدی پیش‌بینی کنیم.»
گرما بزرگترین مانع در این مسیر است؛ چرا که الکترونیک مبتنی بر سیلیکون که معمولاً در تلفن‌های همراه و کامپیوترها استفاده می‌شود؛ در صورت رسیدن دما به 300 درجه سانتیگراد، عملکرد خود را از دست می‌دهند. اگر این قطعات گرم شوند، قطعات فلزی آن‌ها ذوب و با مواد نیمه‌هادی کنار خود ترکیب شده و ابزار الکترونیکی کارایی خود را از دست می‌دهد.
برای حل این مشکل، آتک سوریا از محققان رشته مهندسی مکانیک، از مواد لایه نازک برای ایجاد ماده‌ای مقاوم استفاده کرده است. این لایه نازک با ضخامت اتمی روی سطح ادوات مختلف کشیده شده و به آن‌ها برای آن‌ها امکان مقاومت تا دمای 600 درجه سانتیگراد را فراهم میکند.
سنسکی می‌گوید که اگر فرآیند تولید آن‌ها برای مواد نانومقیاس کارایی خود را اثبات کند، از آن می‌توان برای ساخت تجهیزات فضایی استفاده کرد. سنسکی می‌گوید: «من از پتانسیل این فناوری برای استفاده در تجهیزات ناسا بسیار شگفت‌زده شدم.»
سیاره زهره از یک ابر چرخش ضخیم برخوردار بوده که سطحی داغ آن را پوشانده است. یکی از شرایط سخت این سیاره مربوط به باران‌های اسیدی است که زندگی در این سیاره را غیرممکن میکند. دمای سطح این سیاره در حالت معمول 480 درجه است که هیچ یک از ادوات الکترونیکی استاندارد رایج توان تحمل این دما را ندارند.
دبی سنسکی از محققان آزمایشگاه XLab می‌گوید: «اگر ما بتوانیم تاریخچه سیاره زهر را بدانیم، می‌توانیم آینده زمین را نیز تا حدی پیش‌بینی کنیم.»
گرما بزرگترین مانع در این مسیر است؛ چرا که الکترونیک مبتنی بر سیلیکون که معمولاً در تلفن‌های همراه و کامپیوترها استفاده می‌شود؛ در صورت رسیدن دما به 300 درجه سانتیگراد، عملکرد خود را از دست می‌دهند. اگر این قطعات گرم شوند، قطعات فلزی آن‌ها ذوب و با مواد نیمه‌هادی کنار خود ترکیب شده و ابزار الکترونیکی کارایی خود را از دست می‌دهد.
برای حل این مشکل، آتک سوریا از محققان رشته مهندسی مکانیک، از مواد لایه نازک برای ایجاد ماده‌ای مقاوم استفاده کرده است. این لایه نازک با ضخامت اتمی روی سطح ادوات مختلف کشیده شده و به آن‌ها برای آن‌ها امکان مقاومت تا دمای 600 درجه سانتیگراد را فراهم میکند.
سنسکی می‌گوید که اگر فرآیند تولید آن‌ها برای مواد نانومقیاس کارایی خود را اثبات کند، از آن می‌توان برای ساخت تجهیزات فضایی استفاده کرد. سنسکی می‌گوید: «من از پتانسیل این فناوری برای استفاده در تجهیزات ناسا بسیار شگفت‌زده شدم.»
1 نظرات