کامپوزیت‌های زیست تخریب پذیر با استحکام بالا، جایگزین مناسب برای دستگا‌ه‌های قابل کاشت فلزی که در تعمیر شکستگی استخوان مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌باشد. دستگا‌ه‌های فلزی همیشه در بدن باقی می‌ماند و یا نیاز به عمل جراحی دوم برای برداشتن آن‌ها می‌باشد. در مقابل، پلاستیک‌های زیست تخریب پذیر یا مواد زیستی قابل بازجذب، پس از درمان استخوان، بدن بیمار را ترک می‌کنند.
به گزارش گروه ترجمه و تولید محتوا مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت)؛ کمپانی Evonik موفق به توسعه مواد جدیدی شده است که به طور چشمگیر باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران خواهد شد و نیاز به عمل جراحی اضافی را از بین می برد و همچنین کمک به بازسازی سریع تر استخوان خواهد کرد.
هدف از این پروژه ایجاد ایمپلنت‌های قابل جذب زیستی برای تعویض بافت‌های آسیب دیده با بافت‌های سالم می‌باشد که کار بر روی کامپوزیت‌های زیست تخریب پذیر اولین گام در این راستا است.
پلیمرهای مبتنی بر پلی لاکتیک اسید یک بنیاد بسیار عالی برای توسعه این نوع مواد هستند. پلیمرها به کربن دی اکسید و آب شکسته می‌شوند و زمان تخریب آن بستگی به ترکیب مولکولی، طول زنجیر و بلورینگی دارد.
در حال حاضر از این پلیمرها برای تولید پیچ، پین و صفحات کوچک قابل جذب زیستی استفاده می‌شود که در درجه اول برای رباط پاره شده در زانو یا شانه و برای تثبیت کردن استخوان‌های کوچکتر در انگشتان یا صورت قابل استفاده است.
پژوهشگران با بررسی مواد کامپوزیتی دریافتند که پلیمرهای زیست تخریب پذیر با مواد غیرآلی نظیر مشتقات فسفات کلسیم تقویت خواهد شد، همچنین این افزودنی علاوه بر تقویت مواد باعث افزایش زیست سازگاری هم خواهد شد. در واقع با شکست تدریجی پلیمرها، فسفات و کلسیم به بافت‌های استخوانی تازه تشکیل شده جذب خواهند شد.
در حال حاضر پژوهش ها به سمت توسعه پلیمرهای زیست تخریب پذیر که با چاپ سه بعدی سازگاری دارد پیش می‌رود.
از اهداف بلند مدت این پروژه توسعه داربست‌های پلیمری که قابلیت مهاجرت به سلول‌های زنده را دارد و یک ایمپلنت زیستی واقعی را ایجاد می‌کند، می‌باشد. این رویکرد باعث بازسازی غضروف و یا تعویض بافت آسیب دیده قلب با بافت سالم خواهد شد. با این وجود پژوهشگران ابتدا باید راهی را برای زیست سازگار شدن مواد پیدا کنند.
منبع: plastemart