مرجع پلیمر در بازار ایران: ایران یکی از کشورهای قوی‌بنیه در صنعت پلیمر به‌شمار می‌آید. اهالی صنایع پلیمر ایران معتقدند از صفر تا ۹۰ درصد مواد اولیه این صنعت داخل کشور موجود است و اگر کمی تدبیر و دوراندیشی را چاشنی آن کنیم، این صنعت ظرفیت تامین ۸ درصدی اشتغال کشور را دارد و همان‌طور که امسال را سال جهش تولید نام‌گذاری کرده‌اند، می‌توانیم در تولید پلاستیک و دیگر مشتقات پلیمری در منطقه جهش بزرگی داشته‌باشیم و با تامین بازارهای همسایه ارز قابل توجهی به کشور وارد کنیم.
سیدرحیم مقیمی‌اصل از پیشکسوتان صنعت پلیمر و رئیس سابق و مستعفی اتحادیه صنف سازندگان و فروشندگان مصنوعات پلاستیک، نایلون، ملامین و مشمع تهران در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» از پتانسیل‌های این صنعت سخن می‌گوید: «مهم‌ترین نکته در این صنعت، فراهم‌بودن مواد اولیه در داخل کشور است. با توسعه این صنعت می‌توان تا حد زیادی از خام‌فروشی جلوگیری کرد. می‌توانیم محصولاتمان را به کشورهای همسایه از افغانستان، عراق تا گرجستان و جمهوری‌آذربایجان و ارمنستان صادر کنیم. از آنجا که مواد اولیه، جزو موجودی خودمان به‌حساب می‌آید می‌توانیم با قیمت تمام‌شده ارزان، کالاهایمان را صادر کنیم و برای ایران افتخار بیافرینیم. هرجا اسم ایران می‌آید خاطره‌ای افتخارآفرین شکل می‌گیرد.»
مقیمی که بیش از نیم قرن در این صنعت حضور داشته و تجربه‌های بسیاری گذرانده درباره افتخارآفرینی صنعتگران ایرانی می‌گوید: «گرچه جوانان ما در عرصه‌های ورزشی افتخارآفرینی می‌کنند و پرچم عزیز کشورمان را بالا می‌برند در صنعت نیز با صادرات محصولات باکیفیت، پرچم کشور بالا می‌رود و به‌نظر من صنعتگر هم افتخار ملی می‌آفریند.»
او با گران‌شدن محصولات تولیدی همکارانش در صنایع پلیمر مخالف است و دلیلش را فراهم بودن آب، برق، گاز، بنزن و کارگر می‌داند و حتی وجود آب‌های ساحلی را تامین‌کننده مهم و هدیه طبیعت کشور می‌خواند. مقیمی درباره افزایش قیمت کالاهای پلیمری به «دنیای‌اقتصاد» چنین می‌گوید: «این گرانی در صنعت ما به دلار و ارز مربوط نیست. همه مواد در کشور به قیمت ارزان موجود است اما قیمت مواد اولیه ناگهان نزدیک به سه‌برابر شد که واحدهای تولیدی توزیعی زیادی را تعطیل و کارگران زیادی را از کار بیکار کرد. متاسفانه قیمت مواد اولیه به‌شدت درگیر بیماری تورم شده و مدام از گرانی دلار می‌گویند. صنعت ما چندان وابستگی به دلار ندارد که مواد اولیه این‌قدر گران بشود. تا همین چند وقت پیش یک تن مواد را به قیمت یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان می‌خریدیم و حالا این مقدار را باید به مبلغ چهار میلیون و نیم بخریم. بیش از دوبرابر که متاسفانه به صنعت و کارفرما و کارگر و مصرف‌کننده آسیب می‌زند. در حالی که این صنعت گنجایش توسعه و اشتغال قابل‌توجهی دارد. به‌دلیل گرانی مواد، متاسفانه نسبت به ۶-۵ سال پیش بازار عراق و دیگر بازارهای جهانی را از دست داده‌ایم در حالی که حق ما جایگاهی به‌مراتب بالاتر است.
در حالی فعالان صنعت پلیمر از ظرفیت‌های بالای این حرفه می‌گویند که مقیمی وضعیت فعلی را نامطلوب و آزاردهنده برای فعالان عنوان می‌کند: «در شرایط کنونی نظارت بر قیمت‌گذاری پتروشیمی‌ها ضعیف است که مواد اولیه هزینه تولید را این همه بالا برده، طوری که قیمت کالای واردشده ارزان‌تر از کالای تولیدشده می‌شود. مجموعه این زنجیره ناقص از همین پتروشیمی‌هایی آغاز می‌شود که فعلا در دستگاه قضایی مشغول محاکمه هستند. مجموعه هزینه‌های واردشده این افراد به صنایع پایین‌دستی، موجب تعطیلی واحدهای صنعتی و بیکاری کارگران زیادی شده‌است. برای مثال شرکت معتبری که ۲۸۰ کارگر داشته مجبور به تعدیل نیرو شده و الان صرفا ۵۰ نیروی خود را نگه داشته است. فعالی که ۱۴ دفتر کاری داشته الان فقط چهار دفتر کاری دارد و مجموعه این مسائل نشانه ضعف و ایراد در یک صنعت باظرفیت است.»
منبع: دنیای اقتصاد