مرجع پلیمر در بازار ایران (پلیم پارت) :
تغییرات آب و هوایی مشکلی همگانی و گران قیمت است که به‌طور نامتعادل سراسر در دنیا و در جوامع احساس خواهد شد. برای توجه نمودن به نابرابری‌ها، سرمایه‌گذاری پایدار و برابر لازم بوده و باید از هزینه‌های هدر رفت و تخریب حاصل از تغییرات اقلیمی کاست.
اثر تغییرات آب و هوایی نه تنها هزینه‌های زیست محیطی عظیمی دارد، که هزینه‌های اقتصادی هنگفتی نیز بر جا می‌گذارد. به‌طور پی‌در‌پی در معرض آب و هوای غیر عادی قرار گرفتن، شامل موج‌های گرمایی، خشکسالی، سیلاب‌ها و طوفان‌ها نه تنها معادل با احتمال آسیب رسیدن به زیرساخت‌هاست، بلکه با از بین رفتن زندگی، معیشت و تولید کالا و خدمات نیز برابری می‌نماید. عدم موفقیت در پاسخ مناسب به تغییرات آب و هوا احتمالاً موجب هزینه‌های قابل توجهی خواهد شد. هرچند، هزینه عدم اقدام در مورد تغییرات اقلیمی بسیار بالاتر از جبران هزینه ناشی از آن خواهد بود. کمپانی ارشد جهانی بیمه مجدد Swiss Re، در سال پیشین برآورد نمود که تحت یک سناریوی صفر-کاهشی، تا 18% تولید ناخالص داخلی (GDP) تا سال 2050 ممکن است از دست برود. چالش‌های مالی در مقابله با تغییرات آب و هوایی وجود خواهد داشت، و در Nature Communications نویسندگان این مقاله، مجموعه‌ای از تحقیقات و گزارشات با کیفیت را ایجاد نموده‌اند که حوزه‌های اتلاف و آسیب اقتصادی، سرمایه‌گذاری و تکنولوژی و نابرابری اقتصادی و انعطاف‌پذیری مرتبط با تغییرات آب و هوا را مورد آزمون و تحقیق قرار می‌دهد.
یکی از چالش‌های اصلی این است که هزینه اقتصادی تغییرات اقلیمی درون و میان کشورها نابرابر احساس خواهد شد. در پژوهشی که اخیراً توسط Jun Rentschler و همکارانش در Nature Communications چاپ شده است نشان داده شد که در حالی که از هر پنج نفر یک نفر در مناطق بسیار سیل خیز زندگی می‌نماید، خطر در معرض سیل قرار گرفتن در میان خانواده‌های کم درآمد در جنوب کره زمینبسیار مورد توجه است. مجموعه‌ای از مقالات در این زمینه که روندی افزایشی در طول زمان دارد، نشان می‌دهد که بدون توجه به کشور، تأثیرات وابسته به تغییرات آب و هوایی به‌طور بی تناسبی بر گروه‌هایی که درآمد پایین و نمایندگان کمتری دارند، اثر می‌گذارد. در حالی که می‌دانیم کم شدن تغییرات اقلیمی این پتانسیل را دارد که به نسل‌های آینده سود برساند، به خصوص در کشورهای کم درآمد، ما به اقدامی منصفانه در سطح بین‌المللی و همچنین همکاری‌های دولتی-خصوصی نیاز داریم تا این تلاش‌ها را تأمین بودجه نماییم.
کشورها در سطح بین‌المللی، متعهد شده‌اند که کاهش (تغییرات اقلیمی) را مورد توجه قرار داده و تلاش‌های سازش (با محیط) را حمایت نموده که این‌ها به وسیله کمک‌های مالی به دست آمده از توافقنامه پاریس و پیش از آن پروتکل کیوتو صورت گرفته است. به واسطه این توافقنامه‌های مساعدت کننده، به خصوص از کشورهای توسعه یافته، انتظار می‌رود کارهای تأمین بودجه مانند بودجه اقلیم سبز UNFCCC را رهبری نمایند. در بحث درباره تلفات و خسارات وارده از تغییرات اقلیمی در کنفرانس تغییرات آب و هوایی ملل متحد (COP27) در مصر، در سال 2022 انتظارات بالایی مقرر گردید. برخلاف اهمیت این گردهمایی، هنوز راه باقی مانده تا ببینیم که آیا کشورهای توسعه یافته به قولشان پایبند خواهند بود و حمایت مالی مورد نیاز را انجام خواهند داد؛ زیرا برخلاف این موارد و پرهیز از مسئولیت‌ها، نگرانی‌هایی پیش از COP27 به وجود آمد. کشورهای کم درآمد متکی بر کشورهای توسعه یافته‌اند تا به قولشان متعهد باشند و مکانیزم‌های پولی مورد نیاز را ایجاد نمایند و همچنین هر گونه تأخیر در اقدام به احتمال زیاد ناعدالتی‌های موجود را تشدید می‌نماید.
در همکاری‌های دولتی-خصوصی، بیمه اقلیمی به عنوان مثالی از تلاش‌های اتحاد میان سازمان‌ها به‌دست آمده است تا از جوامع با ریسک بالا حمایت نماید؛ که با ایجاد مشارکت میان محققین، شرکت‌های خصوصی بیمه، سازمان‌های بین‌المللی و دولت‌ها محقق خواهد شد. بیمه اقلیمی از اقتصاد مرسوم و ابزارهای بیمه استفاده می‌نماید تا آن دسته از جوامع با ریسک بالا را از اثرات فیزیکی تغییرات آب و هوایی، حمایت مالی نماید. همچنین این مورد (بیمه اقلیمی) به عنوان ابزاری در نظر گرفته می‌شود که برگشت پذیری را افزایش داده که منجر به ایجاد فرصت‌هایی بیشتر می‌گردد؛ همانند ترغیب گوناگونی وسیله امرار معاش به وجود آمده از پرداخت مالی. نمونه‌هایی از همکاری‌ها و نوآوری‌هایی در این حوزه شاملInsuResilience Global Partership for Climate and Disaster Risk Finance and Insurance Solutions،Munich Climate Insurance Initiative و Oxfam America’s R4 Rural Resilience می‌شود؛ اما به آن محدود نمی‌گردد. برای تضمین کیفیت دسترسی، حیاتی است که راه حل‌های بیمه در دسترس کسانی باشند که بیشتر به آن احتیاج دارند و با توجه به ویران کننده‌ترین خطرات، قابل پرداخت باشند. همچنین این مسئله باقی می‌ماند که ببینیم در کجا ممکن است مشارکت‌های دولتی-خصوصی در کنار دستیاری رسمی توسعه فعالیت نمایند.
در حال حاضر سرمایه‌گذاری‌ها در تعدادی از حوزه‌های حیاتی در دست انجام هستند – به طور قابل ملاحظه‌ای در انرژی‌های نو و تجدیدپذیر؛ که در این حوزه آگاهیِ رو به رشدی وجود دارد که سرمایه‌گذاری به ما در راه به سوی کربن‌زدایی کمک خواهد نمود. چنین سرمایه‌گذاری‌هایی را می‌توان تکمیلی بر رشد اقتصادی پایدار نیز فرض نمود. با این که این سرمایه‌گذاری‌ها هنوز در مراحل اولیه خود هستند، شاهد افزایش آن‌ها از سوی هر دو بخش دولتی و خصوصی در تحقیق و توسعه فناوری‌هایی همانند فناوری‌های گرفتن کربن و ذخیره‌سازی آن به منظور مهار انتشار CO2، هستیم. به طور قطع در این حوزه‌ها شماری از سرمایه‌گذاری‌ها با چالش همراه بوده است، علی‌الخصوص در هزینه‌های محدود کننده در فناوری‌ها و به کارگیری آن‌ها که با توجه به دسترسی برابر، سوال برانگیز خواهد شد.
"ما یک فرصت داریم و یک وظیفه، تا با هدف قرار دادن راه حل‌های مالی منصفانه، نگذاریم نابرابری در دنیایی که هم اکنون نابرابر است، تشدید گردد."
ما یک فرصت داریم و یک وظیفه، تا با هدف قرار دادن راه حل‌های مالی منصفانه، نگذاریم نابرابری در دنیایی که هم اکنون نابرابر است، تشدید گردد. مکانیزم‌ها و توافقات در امور مالی اقلیم، نیازمند ارزیابی بحرانی پی در پی و به روز رسانی است در حالی که استراتژی‌ها کاهش و سازگاری، توسعه می‌یابند. قانون گذاران و دولت‌مردها -به طور ویژه در جهان توسعه یافته و کشورهایی که انتشار CO2 بالایی دارند- نیاز دارند نه تنها با تضمین حمایت مالی موافقت نمایند بلکه به قولشان نیز پایبند بمانند. در صورتی که این موارد صورت نگیرد، اقتصاد و همین طور جامعه جهانی را به خطر خواهد انداخت.
دانلود فایل : سرمایه‌گذاری برای آینده‌ای سبزتر
Reference
Initiative I, America’s O. Financing a greener future. nature communications. 2023; 14:533.
DOI: https://doi.org/10.1038/s41467-023-36036-8
ترجمه و ویرایش : یاسمن باغبان
