نانولوله‌های کربنی
نانولوله‌های کربنی نسبت به گرافیت مزایای بیشتری برای استفاده در آند باتری‌ها دارد. با این حال، کارایی این نانولولهها در ساخت آند با مشکل کارایی روبرو است. یون‌های لیتیم در طول شارژ که وارد نانولوله می‌شوند، در طول مصرف، به صورت کامل از آن خارج نمی‌شوند، بنابراین ظرفیت این باتری‌ها بعد از مدتی دچار افت می‌شوند.
سیرپادا راگو از محققان این پروژه می‌گوید: « ما با باز کردن چند لایه از این نانولولهها، بر این مشکل غلبه کردیم.»
نانولوله‌های باز شده مشکل گیرافتادن یون‌ها را نداشته و در عین حال، هدایت الکتریکی مناسبی دارند بنابراین برای نگهداری یون لیتیم گزینه جالبی هستند. این گروه تحقیقاتی برای بهبود ظرفیت باتری، اقدام به افزودن گروه‌های گوگرد به این لایه‌ها کردند. ظرفیت نظری گوگرد بسیار بالا (1.675 mAh/g) است بنابراین می‌توان با این کار از مزیت گوگرد نیز استفاده کرد.
یون‌های لیتیم با گوگرد نیز برهمکنش می‌دهند که این کار موجب تشکیل پلی‌سولفیدهای لیتیم می‌شود. این پلی‌سولفیدهای دارای چیدمان با نظم بالا سپس به پلی‌سولفیدهای با نظم پایین تبدیل می‌شوند که برای استفاده در باتری‌ها مناسب‌تر هستند.
در واقع این گروه تحقیقاتی از دو ساز و کار مختلف برای بهبود عملکرد باتری استفاده کردند: واکنش وارد کردن یون لیتیم از باتری یون لیتیم و واکنش ردوکس گوگرد از باتری سولفور لیتیم. پژوهشگران هر دوی این ساز و کارها را در یک باتری قرار دادند. به مدد استفاده از این دو ساز و کار، این باتری جدید بعد از 10هزار بار شارژ/دشارژ هنوز قادر به ارائه دانسیته بالایی از انرژی است.
